Супрасльскі летапісСу́прасльскі ле́тапіс — помнік беларуска-літоўскага летапісання XV стагоддзя, самы поўны спіс 2-й рэдакцыі Беларуска-літоўскага летапісу 1446 года[1]. Адкрыццё і даследаваннеЗахаваўся ў рукапісе 1519 года. Сам рукапіс быў выяўлен М.К. Баброўскім у пачатку 19 ст. ў бібліятэцы Супрасльскага Дабравешчанскага манастыра (адсюль назва, гл. таксама Супрасльскі рукапіс). Упершыню летапіс быў апублікован І. М. Даніловічам у 1823—24 гг. у часопісе «Дзённік Віленскі» лацінскім шрыфтам[2]. У 1905 годзе рукапіс апісаў таксама А. А. Шахматаў[3]. Поўнасцю на кірыліцы летапіс быў выдадзен у 1907 годзе ў 17 томе Поўнага збору рускіх летапісаў, перавыдадзен у 35 томе з прадмоваю Мікалая Улашчыка[2]. Зберагаецца ў Архіве Санкт-Пецярбургскага філіяла Інстытута расійскай гісторыі Расійскай АН. Змест летапісуСкладаецца з дзвюх асноўных частак[1]:
У канцы рукапісу перапісчык пакінуў запіс[2]:
і ніжэй пасля віньеткі: «Преставлъшего помени, господи, ерея Ивана». Зноскі
Літаратура
Спасылкі |
Portal di Ensiklopedia Dunia