Ландшафтазнаўства

Ландшафтазна́ўства — раздзел фізічнай геаграфіі, які вывучае прыродныя тэрытарыяльныя комплексы — геаграфічныя ландшафты як часткі геаграфічнай абалонкі Зямлі. Уключае вучэнне пра асноўныя заканамернасці фізіка-геаграфічнай дыферэнцыяцыі, фізіка-геаграфічнага раянавання і ўласна вучэнне пра геаграфічныя ландшафты; паходжанне, структуру, прасторава-часавую дынаміку ландшафтаў пад уздзеяннем прыродных і антрапагенных фактараў, марфалогію, геахімію і геафізіку ландшафтаў.

Вылучаюць прыкладное, меліярацыйнае, антрапагеннае ландшафтазнаўства і іншыя раздзелы.

Асноўны метад ландшафтазнаўства — палявое даследаванне, якое суправаджаецца ландшафтнай здымкай.

Тэарэтычныя асновы ландшафтазнаўства закладзены ў працах В. В. Дакучаева, С. В. Калесніка, М. А. Сонцава, А. Р. Ісачанкі, В. Б. Сачавы. На Беларусі ў галіне ландшафтазнаўства найбольш вядомы працы А. А. Смоліча, М. Ф. Бліадухо, В. А. Дзяменцьева, Г. І. Марцінкевіч. Сістэматычныя даследаванні вядуцца з 1950-х гг. Праведзены дэталёвыя даследаванні марфалогіі, структуры, тэрытарыяльных заканамернасцей размяшчэння ландшафтаў. У БДУ распрацавана сістэма фізіка-геаграфічнага раянавання Беларусі. У 1984 выдадзена ландшафтная карта Беларусі.

• В. С. Аношка. Ландшафтазнаўства // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 9: Кулібін — Малаіта / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1999. — Т. 9. — С. 120. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0155-9 (т. 9).