Лістоўніца Гмеліна
Лістоўніца Гмеліна (Lárix gmélinii) — від іглічных дрэў з роду Лістоўніца (Larix) сямейства Хваёвыя (Pinaceae). Найбольш паўночная драўняная парода, якая дасягае 72° 56' з. ш. на Таймыры ў даліне ракі Хатангі. Названая ў гонар Іагана Георга Гмеліна. Батанічнае апісанне
Маладыя парасткі светлыя, разаватыя або вохрыста-саламяныя, рассеянаваласістыя. Кара ствала чырвоная або шаравата-бурая, тоўстая, з глыбокімі расколінамі ў ніжняй частцы старых ствалоў. Ігліца ярка-зялёная, даўжынёй 15-30 мм, вузкалінейная, мяккая, на скарочаных уцёках у пучках па 25-40 штук. Шышкі даўжынёй 15-30 мм, авальныя або яйкападобныя. На дробных шышках 20-25 чашуй ў чатыры рады, на буйных шышках 40-50 чашуй ў шэсць шэрагаў. Насенныя лускі даўжынёй 1-1,2 см, шырынёй 0,8-1 см. Насенне спее ў жніўні-верасні і ў сухое надвор’е масава высыпаецца з расчыніўшыхся шышак, калі насенныя лускі шышак адхіляюцца ад стрыжняў пад вуглом 40-50°. Распаўсюджванне і экалогія
Мяжы арэала:
У спрыяльных умовах дрэвы вырастаюць да 30 м вышыні пры 80 см у дыяметры ствала. На Крайняй Поўначы гэта прыземістае распасцёртае дрэўца. Лістоўніца Гмеліна — вельмі вынослівае дрэва, прыстасаванае да самых суровых умоў наваколля. У гарах расце да верхніх межаў росту лесу, прымаючы нізкарослую або стланіковую форму. Расце ў паніжаных месцах, на забалочаных і тарфяністых марях, у раёнах неглыбокага залягання вечнай мерзлаты, на камяністых горных схілах. У цяжкіх умовах вырастання, дзе адсутнічаюць канкуруючыя пароды, звычайна ўтварае чыстыя насаджэнні нізкіх (IV—V) банітэтаў. У спрыяльных умовах расце разам з елкай, хвояй, бярозай і іншымі дрэвамі. Класіфікацыя![]() ТаксанаміяВід Лістоўніца Гмеліна ўваходзіць у род Літоўніца (Larix) сямейства Хваёвыя (Pinaceae) парадку Pinales[1].
РазнавіднасціУ межах віду вылучаюць некалькі разнавіднасцяў[1]:
Зноскі
|
Portal di Ensiklopedia Dunia