Мацей Дыякевіч

Мацей Дыякевіч
Род дзейнасці	ваенны, дзяржаўны служачы, землеўласнік
Дата нараджэння	1804
Дата смерці	12 студзеня 1880(1880-01-12)
Месца смерці	Альхова, Цітвянская воласць, Ігуменскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя
Месца пахавання	Узляны
Грамадзянства	Расійская імперыя
Веравызнанне	каталіцтва
Жонка	Браніслава з Шышкаў[d]
Альма-матар	Першы кадэцкі корпус[d]
Прыналежнасць	Расійская імперыя
Бітвы/войны	Паўстанне 1830—1831 гадоў
Узнагароды і прэміі

Мацей Дыякевіч (польск.: Maciej Diakiewicz; 1803 або 1804 — 12 студзеня 1880, маёнтак Альхова, Цітвянская воласць, Ігуменскі павет, Мінская губерня) — вайсковец Расійскай імперыі, дзяржаўны служачы Мінскай губерні.

Сын Казіміра (жыў у Копыскім павеце, памёр каля 1819 года). Рыма-каталік, шляхецкі герб невядомы^[1].

Выпускнік 1-га Кадэцкага корпуса, служыў у Літоўскім піянерным батальёне ў складзе Літоўскага асобнага корпуса. Удзельнік падаўлення паўстання 1830—1831 гадоў у Каралеўстве (Царстве) Польскім. Пайшоў у адстаўку 31 студзеня 1842 года з чынам падпалкоўніка^[1].

У 1842—1848 гадах радца гаспадарчага аддзела, у 1848—1861 гадах радца кантрольнага аддзялення Мінскай палаты дзяржаўных маёмасцей^[1]. Напісанне ў расійскіх дакументах: Матвѣй Казимировичъ Діякевичъ^[2].

Другі шлюбам муж Браніславы з Шышкаў, праз вена атрымаў маёнтак Альхова Ігуменскага павета^[3]. Меў тытул стацкага саветніка. На 1876 год меў у Альхове 533 дзесяціны зямлі^[4]. У маёнтку Дыякевіча памёр вядомы архівіст Міхал Богуш-Шышка (1811—1877), брат Браніславы Дыякевічавай з Шышкаў.

Памёр у Альхове, пахаваны на могілках ва Узлянах.

Меў дзяцей: Філіпіна-Юлія (1845; жонка Аляксандра Копця), Ян-Кадыд (1847), Аляксандр-Марцін (1855; паручнік артылерыі ў 1883 г., штабс-капітан у 1885 г.^[5], пайшоў у адстаўку ў 1907 г. з чынам палкоўніка; жонка — Марыя-Людвіка Шульц, дачка Альберта Шульца).

Кавалер ордэнаў Святой Ганны 4-й (1831) і 3-й ступені (1861), Святога Станіслава 2-й ступені (1857), Святога Уладзіміра 4-й ступені (1860), польскага знака пашаны за вайсковую годнасць 4-й ступені (1831). Узнагароджаны цёмна-бронзавым медалём на Андрэейскай стужцы ў памяць пра вайну 1853—1856 гадоў, знакам пашаны за 30 гадоў службы (1856)^[1].

• Яўген Глінскі. Дыякевічы, Дзіякевічы // Гербоўнік беларускай шляхты. Т. 5. Д / Я. С. Глінскі [і інш.]; навук. рэд. А. Рахуба. — Мінск : Беларусь, 2018. — С. 663—664. — 847 с. — ISBN 978-985-01-1252-1.
• Памятная книжка Минской губерніи на 1845 годъ. — Минскъ: Издана при канцеляріи Минскаго гражданскаго губернатора, 1845.
• Списокъ Землевладѣльцевъ Минской Губерніи за 1876 годъ / Изданіе Минскаго Губернскаго Статистическаго Комитета. — Минскъ: Типографія Губернскаго Правленія, 1877. — 187 с.
• Jelski A. Olchów // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom VII: Netrebka — Perepiat (польск.). — Warszawa, 1886. — S. 447.