Мацеюс Валанчус

Мацеюс Валанчус
Мацеюс Валанчус
біскуп жамойцкі
	з 28 верасня 1849
Дыяцэзія	Жамойская дыяцэзія
Папярэднік	Szymon Michał Giedroyć[d]
Пераемнік	Aleksander Kazimierz Bereśniewicz[d]
Адукацыя	Віленская каталіцкая духоўная семінарыя;
Дзейнасць	гісторык, выкладчык універсітэта, каталіцкі святар, каталіцкі дыякан, каталіцкі тэолаг, пісьменнік, этнограф, каталіцкі біскуп
Нараджэнне	28 лютага 1801; Насрэнай[d], Кулупенайскае староства[d], Крэтынгскі раён, Літва;
Смерць	29 мая 1875 (74 гады); Коўна, Ковенскі павет, Ковенская губерня, Расійская імперыя;
Пахаванне	Касцёл Святых Пятра і Паўла;
Узнагароды
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Маце́юс Вала́нчус, або Мацей Казімір Валанчэўскі (літ.: Motiejus Valančius, польск.: Maciej Wołonczewski; 28 лютага 1801, вёска Насрэнай (літ.) (бел., цяпер Крацінгскі раён Літвы — 29 мая 1875, Коўна) — літоўскі пісьменнік, асветнік, гісторык, каталіцкі цельшаўскі (жамойцкі) біскуп (1849—1875). Арганізатар руху «кніганошаў».

Біяграфія

Скончыў Віленскую галоўную духоўную семінарыю (1828). Ад 1840 прафесар Віленскай і Пецярбургскай духоўных акадэмій, з 1845 рэктар Варнейскай духоўнай семінарыі. З 1849 жамойцкі біскуп. З мэтай умацавання каталіцтва ў літоўскай вёсцы праводзіў асветніцкую працу на літоўскай мове, арганізоўваў парафіяльныя школы, стварыў шырокую сетку таварыстваў цьвярозасці. Быў лаяльны ў адносінах да царскай ўлады, але выступаў супраць прымусовага насаджэння ў Жамойціі праваслаўя, русіфікацыі насельніцтва і забароны літоўскага друку. 18 жніўня 1863 выдаў адозвы з заклікам заставацца вернымі царскаму ўраду. У 1864 перанёс сталіцу дыяцэзіі з Варняў у Каўнас. Аўтар гістарычнага даследвання «Жамойцкае біскупства» («Żemajtiu Wiskupste», Вільня, 1848, 2 ч.), дыдактычных апавяданняў і аповесцяў. Складальнік зборніку «Жамойцкія прыказкі» (1867).