Падляшскае ваяводства (1513—1795)

Падляшскае ваяводства
Герб[d]
Краіна	Вялікае Княства Літоўскае  Карона Каралеўства Польскага
Уваходзіць у	Вялікае Княства Літоўскае (1513—1569) Малапольская правінцыя (1569—1795)
Адміністрацыйны цэнтр	Драгічын
Дата ўтварэння	29 жніўня 1513
Дата скасавання	1795
Кіраўнік	ваявода падляшскі
Насельніцтва	226 392 чал. (1790)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Падляшскае ваяводства (лац.: Palatinatus Podlachiae), таксама Падляшска-Берасцейскае і Наднарвенскае ваяводства^[1] — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў заходняй частцы Вялікага Княства Літоўскага (з 1569 года ў складзе Каралеўства Польскага). Цэнтрам ваяводства з’яўляўся горад Дарагічын.

Гербам ваяводства былі аб’яднаныя гербы: польскі і літоўскі — арол без кароны ў чырвоным полі і Пагоня.

• 29 жніўня 1513: вылучылася з Троцкага ваяводства; ахоплівала Падляшша (Дарагічынскі, Мельніцкі і Бельскі паветы) і Берасцейскую зямлю (Берасцейскі, Камянецкі і Кобрынскі паветы).
• 1565/66: на базе Берасцейскай зямлі ўтварылася аднайменнае ваяводства (імаверна, яшчэ раней гэтая тэрыторыя вярнулася ў склад Троцкага ваяводства).
• 1569: згодна з умовамі Люблінскай уніі перайшло пад уладу Каралеўства Польскага.
• 1795: у выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай спыніла сваё існаванне.

Пасля адміністрацыйнай рэформы 1565—1566 гадоў ваяводства падзялялася на тры паветы — Дарагічынскі, Мельніцкі і Бельскі.

Ваяводскі соймік праводзіўся ў Дарагічыне, там жа склікалася паспалітае рушэнне. Павятовыя соймікі праходзілі ў Дарагічыне, Мельніку і Бельску. Мясцовая шляхта абірала двух дэпутатаў на вальны сойм Рэчы Паспалітай Абодвух Народаў.

• Ваяводы падляшскія

• Падляшскае ваяводства // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — С. 384. — 792 с. — ISBN 985-11-0378-0 (т. 2), ISBN 985-11-0315-2.