Рэйнгольд Морыцавіч Гліэр

Рэйнгольд Морыцавіч Гліэр
Асноўная інфармацыя
Дата нараджэння	30 снежня 1874 (11 студзеня 1875)[1][2][…]
Месца нараджэння	Кіеў, Кіеўская губерня, Расійская імперыя[1][4][…]
Дата смерці	23 чэрвеня 1956(1956-06-23)[3] (81 год)
Месца смерці	Масква, РСФСР, СССР[4]
Месца пахавання	Новадзявочыя могілкі[5]
Краіна	Расійская імперыя  СССР
Альма-матар	Маскоўская дзяржаўная кансерваторыя імя П. І. Чайкоўскага (1900)[1][6]
Месца працы	Маскоўская дзяржаўная кансерваторыя імя П. І. Чайкоўскага[6] Нацыянальная музычная акадэмія Украіны імя Пятра Чайкоўскага[6]
Музычная дзейнасць
Педагог	Сяргей Іванавіч Танееў[1][6], Міхаіл Міхайлавіч Іпалітаў-Іванаў[d][1][6], Otakar Ševčík[d], Anton Arensky[d][6], Georgi Conus[d][6] і Jan Hřímalý[d][6]
Прафесіі	кампазітар, дырыжор, харэограф, музыказнавец, музычны педагог, выкладчык універсітэта, кінакампазітар, піяніст
Інструменты	скрыпка і фартэпіяна[6]
Жанры	опера[7], сімфонія[7], класічная музыка[7], фолк-музыка[7] і балет[d][7]
Выхаванцы	Сяргей Сяргеевіч Пракоф'еў[7], Мікалай Якаўлевіч Мяскоўскі[7], Арам Ільіч Хачатуран[7], Леў Канстанцінавіч Кніпер[8], Boris Aleksandrovich Diev[d], Aleksandr Davidenko[d][6], Alexander Mosolov[d][9], Mitya Stillman[d][10], Nikolai Rakov[d][6], Borys Liatoshynsky[d][6] і Boris Alexandrovich Alexandrov[d]
Грамадская дзейнасць
Член у	Саюз кампазітараў СССР[d][6]
Прэміі
Узнагароды
Аўтограф
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Рэйнгольд Морыцавіч Гліэр (імя пры нараджэнні — Рэйнгольд Эрнест Гліэр; 1875, Кіеў — 23 чэрвеня 1956) — рускі кампазітар, дырыжор, педагог, музычна-грамадскі дзеяч. Народны артыст СССР (1938). Лаўрэат трох Сталінскіх прэмій I ступені (1946, 1948, 1950). Кавалер трох ордэнаў Леніна (1945, 1950, 1955). Старшыня Усерасійскага таварыства драматургаў і кампазітараў (1924—1930). Аўтар музыкі гімна горада Санкт-Пецярбурга.

У 1900 годзе скончыў Маскоўскую кансерваторыю.

З 1913 года прафесар (з 1914 года дырэктар) Кіеўскай, з 1920 года Маскоўскай кансерваторый.

У сваёй творчасці прадаўжаў традыцыі рускай музычнай класікі (лініі эпічнага сімфанізму).

Аўтар 5 опер, якія мелі вялікае значэнне для развіцця музычнай культуры Азербайджана і Узбекістана, у т.л. «Шахсенем» (1927); «Лейлі і Меджнун» (1940) і «Гюльсара» (1949), абедзве з Т. Садыкавым.

З сямі яго балетаў асабліва значныя

• «Чырвоны мак», пастаўлены ў 1927 годзе, пазней «Чырвоная кветка». Быў пастаўлены ў Дзяржаўным тэатры оперы і балета Беларусі ў 1933 і 1950 гадах;
• «Медны коннік» (1949, Дзяржаўная прэмія СССР 1950);
• «Тарас Бульба» (1952);
• «Дачка Кастыліі» (1955).

Аўтар праграмных сімфанічных твораў, у т.л. 3-я сімфонія «Ілья Мурамец» (1911), сімфанічная карціна «Запарожцы» (1921), паэма «Запавет» (1929), канцэртаў, у т.л. для арфы (1938) і каларатурнага сапрана (1943, Дзяржаўная прэмія СССР 1946) з аркестрам, інструментальных ансамбляў (за 4-ы квартэт Дзяржаўная прэмія СССР 1948), п’еса для фартэпіяна, скрыпкі, віяланчэлі з фартэпіянам, рамансаў і песень, музыкі для драматычных спектакляў.

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 5: Гальцы — Дагон / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 5. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0090-0 (т. 5).