Сін’ітыра Таманага

Сін’ітыра Таманага
Сін’ітыра Таманага
	яп.: 朝永振一郎
Дата нараджэння	31 сакавіка 1906[…]
Месца нараджэння	Токіа, Японія;
Дата смерці	8 ліпеня 1979[…] (73 гады)
Месца смерці	Токіа[d], Токіа, Японія;
Грамадзянства	Японія; Японская імперыя;
Бацька	Tomonaga Sanjūrō[d]
Род дзейнасці	фізік-тэарэтык, прафесар, фізік, даследчык
Навуковая сфера	фізіка
Месца працы	Tokyo University of Education[d]; Лейпцыгскі ўніверсітэт; RIKEN[d]; Такійскі ўніверсітэт; Інстытут перспектыўных даследаванняў[d];
Альма-матар	Кіёцкі ўніверсітэт; Third Higher School[d];
Член у	Леапальдзіна; Акадэмія навук СССР; Японская акадэмія навук[d]; Шведская каралеўская акадэмія навук; Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук; Расійская акадэмія навук; Баварская акадэмія навук; Нацыянальная акадэмія навук ЗША;
Узнагароды	; Вялікі залаты медаль імя М. В. Ламаносава (1963) заслужаны дзеяч культуры[d] (1952) прэмія Асахі[d] (1946)
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сін’іты́ра Тамана́га (яп.: 朝永振一郎; 31 сакавіка 1906, Кіёта, Японія — 8 ліпеня 1979) — японскі фізік-тэарэтык, адзін са стваральнікаў квантавай электрадынамікі. Член Японскай АН^[ru] (1951). Замежны член АН СССР (1971). Лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіцы (1965) «за фундаментальныя працы па квантавай электрадынаміцы, якія мелі глыбокія наступствы для фізікі элементарных часціц» сумесна з Дж. Швінгерам і Р. Фейнманам.

Біяграфія

Скончыў Кіёцкі ўніверсітэт (1929). З 1932 года ў Інстытуце фізічных і хімічных даследаванняў, у 1941—1969 прафесар Такійскага ўніверсітэта (у 1956—1962 гадах яго прэзідэнт). Адначасова ў 1963—1969 гадах дырэктар Інстытута аптычных даследаванняў і прэзідэнт Навуковага савета Японіі.

Навуковы ўклад

Навуковыя працы па квантавай тэорыі поля, квантавай электрадынаміцы, ядзернай фізіцы, фізіцы элементарных часціц і касмічных прамянёў.

Прадказаў мезаатамы (1940), прапанаваў каварыянтную фармулёўку квантавай тэорыі поля (1942). Распрацаваў т. зв. звышмнагачасавы фармалізм (1946), што прывяло да ўзнікнення квантавай электрадынамікі.

Узнагароды

Нобелеўская прэмія 1965 года (разам з Р. Ф. Фейнманам, Дж. Швінгерам).
Вялікі залаты медаль імя М. В. Ламаносава Акадэміі навук СССР (1964).

Публікацыі

Развитие квантовой электродинамики // Успехи физ. наук. 1967. Т. 91, вып. 1.

Зноскі

↑ ^а ^б Tomonaga Shin'ichiro // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741"></a>
↑ ^а ^б Shin-Ichirō Tomonaga // Brockhaus Enzyklopädie
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q237227"></a>
↑ Nishijima K. Sin-itiro Tomonaga, 1906–1979 // Nature / M. Skipper — NPG, Springer Science+Business Media, 1979. — Vol. 282, Iss. 5734. — P. 117–118. — ISSN 1476-4687; 0028-0836 — doi:10.1038/282117A0
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q180445"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q176916"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q180419"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q52661223"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q71929058"></a>
↑ ^а ^б スピンは回る — 1976.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q106736469"></a>
↑ https://www.leopoldina.org/fileadmin/redaktion/Mitglieder/CV_Tomonaga_Sin-Itiro_D.pdf

Літаратура

Тамана́га Сін’ітыра // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 411. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
Дайсон Ф. Томонага, Швингер и Фейнман — лауреаты Нобелевской премии по физике // Успехи физ. наук. 1967. Т. 91, вып. 1. (руск.)
Томона́га Синъитиро // Т. 26. Тихоходки — Ульяново. — М. : Советская энциклопедия, 1977. — С. 63. — (Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров; 1969—1978). (руск.)