ТравасеяннеТравасе́янне[1] — вырошчванне сеяных аднагадовых і шматгадовых траў на корм і насенне на палях (палявое травасеянне) або на прыродных кармавых угоддзях пры іх карэнным паляпшэнні (лугавое травасеянне). Часам пад травасеяннем разумеюць толькі культуру шматгадовых кармавых траў у палявых севазваротах, якія таму называюць травапольнымі[2]. Асноўная мэта травасеяння — атрыманне зялёных кармоў (сена, сенажу, сіласу, травяной мукі), павышэнне ўрадлівасці глеб, паляпшэнне структуры глебы (водапранікальнасці, аэрацыі, водаўтрымальнай здольнасці і інш.). Травасеянне таксама выкарыстоўваецца для барацьбы з эрозіяй глебы, азелянення населеных пунктаў, умацавання адхонаў дарог, дамбаў, залужэння аэрадромаў, стадыёнаў, памяншэння колькасці пустазелля, барацьбы са шкоднікамі і інш. Найбольш значнае гаспадарчае значэнне мае травасеянне злакавых (цімафееўка лугавая, купкоўка зборная, аўсяніца лугавая, аўсяніца чырвоная, лісахвост лугавы, райграс пашавы, райграс аднагадовы) і бабовых (віка яравая, пялюшка, канюшына белая, канюшына чырвоная, канюшына ружовая, сырадэля, люцэрна сіняя, рутвіца рагатая). Навуковыя асновы перыядычнага травасеяння даў В. Р. Вільямс[1][2]. Гл. таксамаКрыніцыЛітаратура
Спасылкі |
Portal di Ensiklopedia Dunia