Францішак Браніслаў Міцкевіч

Францішак Міцкевіч
Францішак Міцкевіч
	Franciszek Bronisław Mickiewicz
	; Францішак Міцкевіч на смяротным ложы
	; Герб «Порай»
Нараджэнне	1796; Навагрудак, Навагрудскі павет, Слонімская губерня, Расійская імперыя;
Смерць	13 лістапада 1862; Ражнова[d], Гміна Абарнікі, Абарніцкі павет, Велікапольскае ваяводства, Польшча;
Месца пахавання	Ражнова[d];
Род	Міцкевічы
Бацька	Мікалай Міцкевіч
Маці	Барбара з Маеўскіх
Жонка	Людвіка Альшэўская
Дзеці	Антоній Тадэвуш Міцкевіч
Веравызнанне	рыма-каталік
Узнагароды
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Францішак Браніслаў Міцке́віч (польск.: Franciszek Bronisław Mickiewicz; 1796^{[заўв 1]}, Наваградак Наваградскага павета Слонімскай губерні, Расійская імперыя — 13 лістапада 1862, Ражнова, гміна Абарнікі, Прускае каралеўства, цяпер Велікапольскае ваяводства, Польшча) — удзельнік паўстання 1830—1831 гадоў, старэйшы брат Адама Міцкевіча.

Паходжанне

Бацька Францішка Мікалай выводзіў сваё паходжанне са шляхецкага роду Рымвідаў-Міцкевічаў герба «Порай», заснавальнікам якога нібыта быў літоўскі баярын Рымвід^[2]. Брат Францішка Адам Міцкевіч пісаў аб баярыне Рымвідзе ў сваёй «Гражыне». Аднак дваранства Рымвідаў-Міцкевічаў не было прызнана і зацверджана ў Расійскай імперыі, бо Міцкевічы не прадставілі слушных доказаў^[3].

Маці паэта, Барбара, якая мела сястру-блізніцу Марыяну, нарадзілася ў 1768 годзе^[4], паходзіла з роду Маеўскіх герба «Стары конь», у Навагрудскім ваяводстве вядомым з сярэдзіны XVII ст. Яе бацькамі былі Матэвуш Маеўскі, які пад канец жыцця быў эканомам у маёнтку Чомбраў, які належаў Вузлоўскім, і Кацярына-Ганна з Арэшкаў, дачка наваградскага ротмістра Юзафа Арэшкі.

Біяграфія

Прымаў удзел у Лістападаўскім паўстанні ў званні падпаручніка^[1]. Падчас паўстання быў прызначаны паўстанцкім кіраўніком Навагрудку. Удзельнічаў у бітвах пад Варшавай, атрымаў званне паручніка, быў узнагароджаны Срэбным Крыжам ордэну Virtuti Militari^[1]. З пашпартам памерлага паўстанца Юстына Поля змог перайсці мяжу з Прусіяй, пасля чаго быў інтэрніраваны пад Мальбаркам^[1]. За ўдзел у паўстанні Міцкевічы страцілі фальварак Завоссе і дом у Навагрудку, якія былі канфіскаваны расійскай уладай.

Некаторы час жыў у Лукаве, а пазней ад 1859 у Ражнове, дзе памёр у 1862 г.^[1] Быў пахаваны ў мясцовым касцёле^[1]. Аўтар успамінаў, вядомых, як крыніца да біяграфічных звестак аб Адаме Міцкевічу. Паводле сучаснікаў быў гарбатым^[1].