Фрыдрых Вільгельм Мурнаў

Фрыдрых Вільгельм Мурнаў
Фрыдрых Вільгельм Мурнаў
	ням.: Friedrich Wilhelm Murnau
Дата нараджэння	28 снежня 1888[…]
Месца нараджэння	Білефельд, адміністрацыйная акруга Дэтмальд[d], Паўночны Рэйн-Вестфалія, Германія;
Дата смерці	11 сакавіка 1931[…] (42 гады)
Месца смерці	Санта-Барбара, акруга Санта-Барбара, Каліфорнія, ЗША;
Месца пахавання	Штансдорфскія паўднёва-заходнія могілкі[d];
Грамадзянства	Германія;
Бацька	Heinrich Plumpe[d]
Адукацыя	Гайдэльбергскі ўніверсітэт; Берлінская вышэйшая школа драматычнага мастацтва[d];
Прафесія	кінарэжысёр, сцэнарыст, кінапрадзюсар, рэжысёр
Кірунак	фільм жахаў і драма
IMDb	ID 0003638
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Фрыдрых Вільгельм Мурнаў (ням.: Friedrich Wilhelm Murnau, сапраўднае імя Фрыдрых Вільгельм Плумпе, ням.: Friedrich Wilhelm Plumpe; 28 снежня 1888 — 11 сакавіка 1931) — нямецкі кінарэжысёр эпохі нямога кіно, адзін з найбуйнейшых майстроў кінаэкспрэсіянізму^[en].

Адной з яго самых вядомых прац стаў фільм «Насферату: Сімфонія жаху» (1922), вольная экранізацыя рамана Брэма Стокера «Дракула^[en]». Нягледзячы на тое, што з-за праблем з аўтарскімі правамі фільм не карыстаўся камерцыйным поспехам, сёння ён лічыцца шэдэўрам нямецкага экспрэсіянісцкага кіно^[en]. Пазней Мурнаў зняў фільм «Апошні чалавек^[en]» (1924), а таксама кінакарціну «Фаўст^[en]» (1926), экранізацыю аднайменнай трагедыі Гётэ. У 1926 годзе пераехаў у Галівуд і зняў на студыі Fox тры фільмы: «Узыход сонца: Песня двух чалавек^[en]» (1927), «Чатыры д’яблы^[en]» (1928) і «Гарадская дзяўчына^[en]» (1930). «Узыход сонца» быў расцэнены крытыкамі і рэжысёрамі як адзін з найлепшых фільмаў усіх часоў і народаў^[7].

У 1931 годзе Мурнаў адправіўся на Бора-Бора на здымкі фільма «Табу: Гісторыя паўднёвых мораў^[en]» (1931), які планаваўся як сумесная пастаноўка з Робертам Флаэрці^[en], аднак з-за рознагалоссяў Флаэрці пакінуў праект, і Мурнаў зняў фільм самастойна. За тыдзень да прэм’еры ён трапіў у аўтамабільную катастрофу і памёр у шпіталі Санта-Барбары ад траўмаў^[8].

З дваццаці аднаго фільма, якія зняў Мурнаў, восем лічацца страчанымі, а ад фільма «Марыца» (1922) захаваўся толькі 13-хвілінны фрагмент. Цалкам захавалася дванаццаць фільмаў.