Хіранума Кіітыра

Хіранума Кіітыра
яп.: 平沼騏一郎
35-ы прэм’ер-міністр Японіі 5 студзеня 1939 — 30 жніўня 1939
Папярэднік	Каноэ Фумімара
Пераемнік	Набуюкі Абэ
21-ы старшыня Тайнага савета Японіі 9 красавіка 1945 — 3 снежня 1945
Папярэднік	Кантара Судзукі
Пераемнік	Кантара Судзукі
39-ы Міністр унутраных спраў Японіі 21 снежня 1940 — 18 ліпеня 1941
Папярэднік	Эйдзі Ясуі
Пераемнік	Харуміты Танабэ
Міністр замежных спраў Японіі 2 лютага 1937 — 31 мая 1937
17-ы старшыня Тайнага савета Японіі 13 сакавіка 1936 — 5 студзеня 1939
Папярэднік	Ітыкі Кітокура
Пераемнік	Фумімара Каноэ
Міністр юстыцыі Японіі верасень 1923 — студзень 1924
Нараджэнне	28 верасня 1867(1867-09-28)[1][2] Цуяма[d], прэфектура Акаяма, Японія
Смерць	22 жніўня 1952(1952-08-22)[1][2] (84 гады) Токіа[d], Токіа, Японія
Месца пахавання	Тама[d]
Веравызнанне	сінтаізм
Партыя	Kokuhonsha[d]
Адукацыя	Такійскі ўніверсітэт
Навуковая ступень	доктар права[d]
Месца працы	Універсітэт Кэё[d]
Аўтограф
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Хіранума Кіітыра (яп.: 平沼 騏一郎 Хіранума Кіітыра:, 28 верасня 1867, г. Цуяма, Акаяма, Японія — 22 жніўня 1952, г. Токіа, Японія) — японскі палітычны і дзяржаўны дзеяч. Нарадзіўся ў сям’і небагатага самурая. Генерал. Ваенны злачынец.

У 1888 годзе скончыў Імператарскі ўніверсітэт у Токіа. Накіраваны на працу ў Міністэрства юстыцыі Японіі. Праславіўся як барэц з карупцыяй. Затым займаў пасады, паслядоўна: Старшыні Вярхоўнага суда Токіа, пракурора пры Вярхоўным судзе Японіі. У 1910 годзе абраны рэктарам Імператарскага ўніверсітэта ў Токіа. У 1911 віцэ-міністр Міністэрствы юстыцыі.

У 1920 годзе стаў віцэ-прэзідэнтам Тайнага Савета. У 1921 годзе абраны Старшынёй Вярхоўнага суда Японіі. Старшыня нацыяналістычнага Грамадства дзяржаўных асноў.

У 1923 годзе ён быў прызначаны Міністрам юстыцыі Японіі і заставаўся ў гэтай пасадзе да 1924 года. У 1924 годзе прызначаецца старшынёй Палаты пэраў Японскага парламента. У 1936 годзе становіцца старшынёй Тайнага савета і застаецца на гэтай пасадзе да 1939 года.

У 1939 годзе быў абраны прэм’ер-міністрам Японіі, але ў гэтым жа годзе сыходзіць у адстаўку. Затым нядоўгі час займае пасаду Міністра замежных спраў. Пасля, з 1940 па 1941 год Міністр унутраных спраў. Затым з 1945 года зноў старшыня Тайнага савета.

Пасля Другой сусветнай вайны, у 1946 годзе арыштаваны, асуджаны на Такійскім працэсе на пажыццёвае зняволенне. У 1952 годзе быў амніставаны, але ў гэтым жа годзе сканаў.

• Bix, Herbert B. Hirohito and the Making of Modern Japan. Harper Perennial (2001). ISBN 0-06-093130-2
• Brendon, Piers. The Dark Valley: A Panorama of the 1930s. Vintage; Reprint edition (2002). ISBN 0-375-70808-1
• Frank, Richard B. Downfall: The End of the Imperial Japanese Empire. Penguin (Non-Classics); Reissue edition (2001). ISBN 0-14-100146-1
• Sherman, Christine. War Crimes: International Military Tribunal. Turner Publishing Company. (2001). ISBN 1-56311-728-2
• Wolferen, Karel van. The Enigma of Japanese Power: People and Politics in a Stateless Nation. Vintage; Reprint edition (1990). ISBN 0-679-72802-3