Шухрат Саліхавіч Абасаў

Шухрат Саліхавіч Абасаў
узб.: Shuhrat Abbosov
Дата нараджэння	16 студзеня 1931(1931-01-16)
Месца нараджэння	Каканд, Узбекская ССР, СССР
Дата смерці	25 красавіка 2018(2018-04-25) (87 гадоў)
Месца смерці	Ташкент, Узбекістан
Месца пахавання	Ташкент
Грамадзянства	СССР  Узбекістан
Адукацыя	Вышэйшыя курсы сцэнарыстаў і рэжысёраў
Прафесія	кінарэжысёр, сцэнарыст, кінапрадзюсар, акцёр, тэатральны рэжысёр, тэатральны педагог
Узнагароды	Дзяржаўная прэмія Узбекскай ССР імя Хамзы[d]
IMDb	ID 0007826

Шухрат Саліхавіч Абасаў (узб.: Shuhrat Abbosov; 16 студзеня 1931, Каканд, Узбекская ССР, СССР — 25 красавіка 2018, Ташкент, Узбекістан) — савецкі ўзбекскі кінарэжысёр, сцэнарыст, тэатральны педагог. Народны артыст СССР (1981).

Шухрат Абасаў нарадзіўся 16 студзеня 1931 года ў Какандзе (цяпер у Ферганскай вобласці, Узбекістан). Па нацыянальнасці — узбек.

У 1949 годзе скончыў Ташкенцкі медыцынскі тэхнікум, у 1954 — рэжысёрскі факультэт Ташкенцкага дзяржаўнага інстытута тэатральнага мастацтва імя А. М. Астроўскага (цяпер Дзяржаўны Інстытут мастацтваў і культуры Узбекістана), у 1958 — Вышэйшыя рэжысёрскія курсы пры «Масфільме», дыпломная праца — кароткаметражка «Філіпінец і п’яны».

У 1954—1956 гадах — галоўны рэжысёр Ташкенцкага абласнога музычна-драматычнага тэатра імя М. Уйгура ў Янгіюле.

З 1958 паводле 1991 год — рэжысёр кінастудыі «Узбекфільм», у 1982—1986 гады — яе дырэктар.

Сакратар праўлення Саюза кінематаграфістаў Узбекістана. У 1996—2001 гадах — першы намеснік старшыні праўлення Саюза кінематаграфістаў Узбекістана.

Выкладаў у Ташкенцкім тэатральна-мастацкім інстытуце імя А. М. Астроўскага (цяпер Дзяржаўны Інстытут мастацтваў і культуры Узбекістана) (з 1983 года — прафесар, з 1991 — загадчык кафедры «Мастацтва драмы і кіно»).

Памёр 25 красавіка 2018 года ў Ташкенце. Пахаваны 26 красавіка 2018 года ў Ташкенце на могілках «Чагатай»^[1].

• Сын — Назім Шухратавіч Абасаў (1962—2020), кінарэжысёр, кінаакцёр, сцэнарыст і мастак.
• Сын — Эльджан Шухратавіч Абасаў, кінарэжысёр, дырэктар Нацыянальнага Кінафонду Узбекістана.
• Дачка — Асаль Шухратаўна Абасава, супрацоўніца МЗС РУз.
• Дачка — Стэфанія Шухратаўна Абасава, мастачка.

• Заслужаны дзеяч мастацтваў Узбекскай ССР (1965)
• Народны артыст Узбекскай ССР (1974)^[2]
• Народны артыст СССР (1981)
• Дзяржаўная прэмія Узбекскай ССР імя Хамзы (1974, фільмы «Ты не сірата» і «Абу Райхан Беруні»)
• Прэмія Ленінскага камсамола Узбекістана (1972, фільмы «Ташкент — горад хлебны», «Ты не сірата», «Драма кахання»)
• Ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга
• Ордэн «Эл-юрт Хурмаці» (Узбекістан) (1998)
• Медаль « у азнаменаванне 100-годдзя з дня нараджэння Уладзіміра Ільіча Леніна»
• Медаль «Шухрат» (Узбекістан) (1994)
• МКФ у Франкфурце-на-Майне (Прыз, фільм «Ты не сірата», 1963)
• Агляд-спаборніцтва кінематаграфістаў Сярэдняй Азіі і Казахстана ў Алма-Аце (Дыплом за лепшую рэжысуру, фільм «Ташкент — горад хлебны», 1969)
• V УКФ ў Тбілісі (Прыз за лепшую рэжысуру, фільм «Драма кахання», 1972)
• VIII УКФ у Кішынёў (Галоўны прыз, фільм «Абу Райхан Беруні», 1975)
• МКФ у Тэгеран (Прыз «Залаты дэльфін», фільм «Абу Райхан Беруні», 1977)
• Ганаровы дыплом «Сапраўднаму сыну Узбекістана Абасаву Шухрату Саліхавічу за важкі ўклад у развіццё айчыннага кінамастацтва, прапаганду агульначалавечых каштоўнасцяў, служэнне ідэалам дабра і міласэрнасці» (Рэспубліканскі клуб кінатворчасці «Она Ер/Маці Зямля», Міжнародны жаночы грамадскі фонд «Шарк аёлі — Жанчына Усходу», Таварыства кінавідэаааматараў Узбекістана, 2013)^[3].

• «Сардэчныя таямніцы» Б. Рахманава
• «Нурхон» К. Яшэна
• «Выхадкі Майсары» Хамзы
• «Хворыя зубы» А. Кахара і іншыя.

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 1: А — Аршын / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 1. — 552 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0036-6 (т. 1).