Эмануіл Раманавіч Гелер

Эмануіл Раманавіч Гелер (руск.: Эммануил Романович Геллер; 1903, Беласток — 1984) — беларускі і расійскі савецкі вучоны-біёлаг, спецыяліст у галіне біялогіі гельмінтаў і антыгельмінтыкаў, педагог. Доктар біялагічных навук, прафесар.

Нарадзіўся ў 1903 годзе ў Беластоку (тады ў складзе Расійскай імперыі, цяпер — Польшча)^[1].

Паходзіў з сям’і яўрэйскага рабочага. Атрымаў вышэйшую адукацыю. У пачатку 1930-х гг. — дацэнт Мінскага медыцынскага інстытута. Быў жанаты^[1].

Арыштаваны 20 лістапада 1933 года ў Менску па адрасе: пл. Свабоды, д. 13, кв. 7. Асуджаны 26 мая 1934 года калегіяй АДПУ як «член контррэвалюцыйнай арганізацыі» да 3 гадоў пазбаўлення волі; высланы ў Казахскую ССР^[1].

Па адной справе (№ 6743-с, архіў КДБ Беларусі) разам з Гелерам праходзілі больш за 25 асоб з вышэйшай медыцынскай адукацыяй. Рэабілітаваны 27 ліпеня 1956 года калегіяй Вярхоўнага Суда БССР^[1].

З 1953 года — загадчык кафедры прыродазнаўства Курскага дзяржаўнага педагагічнага інстытута і заснавальнік Заалагічнага музея пры гэтым інстытуце. У 1961 годзе заснаваў і да 1984 года загадваў кафедрай заалогіі і тэорыі эвалюцыі там жа^[2][3][4].

Асноўныя працы Гелера адносяцца да галіны паразіталогіі, экалогіі і фізіялогіі жывёл, а таксама да біялогіі паразіта і эпідэміялогіі трыхінелёзу^[2][3].

Ён з’яўляецца адным з заснавальнікаў навуковай школы па вывучэнні біялогіі гельмінтаў і антыгельмінтыкаў^[3].

Сын — Барыс Эмануілавіч Гелер (1926—2009) — беларускі хімік-тэхнолаг^[5].

• ГЕЛЕР (ГЕЛЛЕР) Эмануіл Раманавіч // Рэпрэсаваныя медыцынскія і ветэрынарныя работнікі Беларусі, 1920―1960 : энцыклапедычны даведнік / Леанід Маракоў. — Мінск: Медысонт, 2010. — С. 903. — 1 с. — 1 000 экз. — ISBN 978-985-6887-75-1.