Юрый Аляксандравіч Шапорын

Юрый Аляксандравіч Шапорын
Асноўная інфармацыя
Дата нараджэння	27 кастрычніка (8 лістапада) 1887[1][2]
Месца нараджэння	Глухаў, Глухаўскі павет[d], Чарнігаўская губерня, Расійская імперыя[3]
Дата смерці	9 снежня 1966(1966-12-09)[3][4] (79 гадоў)
Месца смерці	Масква, РСФСР, СССР[3]
Месца пахавання	Новадзявочыя могілкі
Краіна	Расійская імперыя  СССР
Жонка	Любоў Шапорына[d]
Альма-матар	Кіеўскі нацыянальны ўніверсітэт імя Тараса Шаўчэнкі юрыдычны факультэт СПбДУ Санкт-Пецярбургская дзяржаўная кансерваторыя імя М. А. Рымскага-Корсакава (1918)
Месца працы	Вялікі драматычны тэатр імя Г. А. Таўстаногава Александрынскі тэатр Маскоўская дзяржаўная кансерваторыя імя П. І. Чайкоўскага Трытон[d]
Музычная дзейнасць
Прафесіі	кампазітар, дырыжор, выкладчык універсітэта, кінакампазітар, музычны педагог, музычны крытык
Жанры	опера
Выхаванцы	Радзівон Канстанцінавіч Шчадрын
Грамадская дзейнасць
Член у	Саюз кампазітараў СССР[d] Асацыяцыя сучаснай музыкі[d] Савецкі камітэт абароны міру[d]
Узнагароды

Юрый (Георгій) Аляксандравіч Шапорын (руск.: Ю́рий (Гео́ргий) Алекса́ндрович Шапо́рин; 27 кастрычніка [8 лістапада] 1887, Глухаў — 9 снежня 1966, Масква) — савецкі, расійскі кампазітар, дырыжор, музычны педагог, грамадскі дзеяч. Народны артыст СССР (1954). Лаўрэат трох Сталінскіх прэмій (1941, 1946, 1952).

З 1939 года выкладаў у Маскоўскай кансерваторыі імя П. І. Чайкоўскага (з 1939 года — прафесар класа інструментоўкі, з 1945 года — кампазіцыі, у 1948—1949 гадах — загадчык кафедры кампазіцыі). Сярод яго вучняў — Я. Ф. Святланаў, Р. К. Шчадрын, Э. М. Арцем’еў і іншыя вядомыя музыканты.

На працягу 1925—1936 гадоў працаваў у музычным выдавецтве «Трытон», шматразова абіраючыся старшынёй яго кіравання. Некаторыя яго творы былі надрукаваны ў «Трытоне», напрыклад, раманс «Пра што ты выеш, вецер начны».

У 1941—1942 гадах кіраваў ансамблем чырвонаармейскай песні ў Нальчыку, потым у Тбілісі. Знаходзячыся ў эвакуацыі ў Тбілісі, стварыў сімфанічныя сюіты са сваёй музыкі да фільмаў «Мінін і Пажарскі», «Сувораў» і «Кутузаў», у пасляваенныя гады — звярнуўся да вакальнай музыкі. Пасля заканчэння і першай пастаноўкі ў 1953 годзе оперы «Дзекабрысты» кампазітар стаў складаць значна менш, аддаючы перавагу выкладанню і музычнай крытыцы.

З 1939 года — член аргкамітэта, з 1948 года — член праўлення, у 1952—1966 гадах — сакратар Саюза кампазітараў СССР. Член Савецкага Камітэта абароны міру з 1955 года.

У 1948 годзе прадстаўляў савецкае музычнае мастацтва на Міжнародным з’ездзе кампазітараў і музычных дзеячаў у Празе.

У 1969 годзе быў выдадзены зборнік крытычных работ кампазітара («Выбраныя артыкулы»).