Яўген Іванавіч Фаміных

Яўген Іванавіч Фаміных
Дата нараджэння	24 снежня 1906(1906-12-24)
Месца нараджэння	Койданава, Мінскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	22 мая 1977(1977-05-22) (70 гадоў)
Месца смерці	Масква, РСФСР, СССР
Месца пахавання	Ваганькаўскія могілкі
Альма-матар	Ваенная акадэмія бранятанкавых войскаў[d] Ваенная акадэмія Генеральнага штаба Узброеных Сіл Расійскай Федэрацыі
Грамадзянства	СССР
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	танкавыя войскі
Гады службы	1928—1960
Званне
Камандаваў	29-ы танкавы корпус 25-ы танкавы корпус 25-я танкавая дывізія 6-я гвардзейская танкавая армія
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды і званні	Іншых дзяржаў

Яўген Іванавіч Фаміных (24 снежня 1906 — 22 мая 1977) — савецкі ваеначальнік, генерал-лейтэнант (з 27.06.1945), Герой Савецкага Саюза^[1][2]. Камандаваў 25-м танкавым корпусам, які раззброіў і паланіў армію Уласава.

Нарадзіўся 24 снежня 1906 года на станцыі Койданава (Дзяржынск), Мінскай губерні ў сям’і рабочага. У 1914 годзе пераехаў на пастаяннае пражыванне ў Залатавуст. Пасля заканчэння паравознай школы, вучнем слесара паступіў у паравознае дэпо. З 1925 года — член ВКП(б)/КПСС. З 1926 года па лістапад 1928 года — сакратар мясцовага райкама ВЛКСМ.

У лістападзе 1928 года прызваны ў Чырвоную Армію. У 1929 годзе скончыў палкавую школу 11-га чыгуначнага палка. У верасні 1930 года звольнены ў запас.

У маі 1931 г. зноў прызваны на службу і накіраваны на вучобу ў Саратаўскую бранятанкавую школу. З лістапада 1935 года — слухач ВАМіМ РСЧА імя І. В. Сталіна  (руск.) (бел.. У маі 1941 года, пасля заканчэння вучобы, прызначаны камандзірам батальёна цяжкіх танкаў 45-га танкавага палка 23-й танкавай дывізіі ПрыбАВА.

Вайну сустрэў на Паўночна-Заходнім фронце, удзельнічаў у памежнай бітве ў Прыбалтыцы  (руск.) (бел..

У жніўні 1941 года прызначаны камандзірам цяжкіх танкаў 56-га танкавага палка 28-й танкавай дывізіі. У канцы жніўня цяжка захварэў і быў адпраўлены ў шпіталь на лячэнне. Са снежня 1941 — выкладчык тактыкі 2-га Харкаўскага танкавага вучылішча.

У красавіку 1942 года прызначаны старэйшым памочнікам начальніка аператыўнага аддзела 8-га танкавага корпуса. Быў паранены.

У кастрычніку таго ж года прызначаны начальнікам штаба 25-й танкавай брыгады. З лістапада 1942 года — камандзір 12-га асобнага гвардзейскага танкавага палка прарыву, з сакавіка 1943 года — начальнік штаба.

З ліпеня 1944 года — камандзір 29-га танкавага корпуса 5-й гвардзейскай танкавай арміі. Корпус асабліва вызначыўся ў танкавай бітве пад Прохараўкай  (руск.) (бел., Белгародска-Харкаўскай  (руск.) (бел., Кіраваградскай  (руск.) (бел., Корсунь-Шаўчэнкаўскай  (руск.) (бел., Уманска-Баташанскай  (руск.) (бел., Вільнюскай  (руск.) (бел., Мінскай і Каўнаскай  (руск.) (бел. наступальных аперацыях, пры вызваленні гарадоў: Кіраваграда, Звянігародка, Умань, Барысаў, Маладзечна, Вільнюс.

З 10 лістапада 1944 года і да канца вайны — камандзір 25-га танкавага корпуса 3-й гвардзейскай танкавай арміі. Пад камандаваннем Я. І. Фаміных корпус удзельнічаў у Сандамірска-Сілезскай  (руск.) (бел., Ніжня-Сілезскай  (руск.) (бел. і Берлінскай наступальных аперацыях, вызваленні гарадоў: Остраў, Фрайштадт  (руск.) (бел., Глогаў, Котбус, Любен  (руск.) (бел..

За ўмелае кіраўніцтва часцямі корпуса пры фарсіраванні ракі Одэр і ў наступе на берлінскім напрамку генерал-маёр Я. І. Фаміных быў удастоены звання Героя Савецкага Саюза.

12 мая 1945 года, у раёне горада Прагі, часткамі 25-га танкавага корпуса генерал-маёра Я. І. Фаміных быў узяты ў палон генерал Уласаў.

З ліпеня 1945 па студзень 1947 года камандаваў 25-й танкавай дывізіяй ЦГВ, у якую быў ператвораны 25-й танкавы корпус. 27 ліпеня 1945 года, Я. І. Фаміных прысвоена званне генерал-лейтэнант танкавых войскаў.

У снежні 1948 г. з залатым медалём скончыў Вышэйшую ваенную акадэмію імя К. Я. Варашылава.

У студзені 1949 года прызначаны камандуючым БТіМВ ЗакВО. З сакавіка 1953 года — 1-й намеснік начальніка Ваеннай акадэміі бранятанкавых войскаў імя І. В. Сталіна.

З лютага 1958 года — камандуючы 6-й гвардзейскай танкавай арміяй. З верасня 1960 года ў адстаўцы.

Памёр 22 мая 1977 года ў Маскве. Пахаваны на Ваганькаўскіх могілках.

• Медаль Залатая Зорка Героя Савецкага Саюза (№ 6699) (29.05.1945);
• два ордэны Леніна;
• чатыры ордэна Чырвонага Сцяга;
• ордэн Кутузава 1 ступені;
• два ордэна Суворава 2 ступені;
• два ордэны Чырвонай Зоркі;
• медалі;
• замежныя ўзнагароды.

• За гады вайны быў паранены 4 разы^[1].

• У гонар Я. І. Фаміных названая адна з вуліц у яго родным Дзяржынску.
• У школе № 90 горада Залатавуста створаны музей гісторыі школы «Людзям будучыні», у якім захоўваюцца матэрыялы пра Фаміна. Гэтак жа яго імя носіць трамвай, пабудаваны на сродкі ад сабранага вучнямі гэтай школы металалому.

• Коллектив авторов. Великая Отечественная: Комкоры. Военный биографический словарь / под общей редакцией М. Г. Вожакина. — М.: Жуковский: Кучково поле, 2006. — Т. 2. — С. 193—194. — ISBN 5-901679-08-3.

Яўген Іванавіч Фаміных на сайце «Героі краіны»

• Механізаваныя карпусы РСЧА (руск.)