Дедеагачки Санџак

Sancak-i Dedeağaç
Санџак на на Отоманското Царство
←   ← 1878–1912 →   →
Карта од 1907 година, Одрински Санџак
Главен град/седиште		Диметока (1878–1884), Дедегач (1878–1912)
Составни делови		{{{entities}}}
Историја
-	Основана	1878
-	Прва балканска војна	1912
Денес во		Грција  Турција

Дедеагачки Санџак (турски: Liva-i Dedeağaç, грчки: Υποδιοίκησις Δεδέαγατς) — санџак кој припаѓал на Одринскиот вилает во рамките на Отоманското Царство. Градот Дедеагач (во денешна Турција) бил административен центар на санџакот^[1]. Санџакот бил создаден во 1878 година. По неговото распаѓање во 1912 година, санџакот станал дел од Турција и Грција.

Санџакот бил создаден во 1878 година од територијата на санџаците на Галиполе и Одрин, како и на островот Самотракија, кој до тогаш припаѓал на Архипелашкиот Пашалак. Главниот град бил првично во Диметока, но бил преместен во Дедеагач во 1884 година. Диметока подоцна била вратена кон Одринскиот Санџак.^[2].

Санџакот се состоел од три кази^[2], кои понатаму биле поделени на неколку нахии^[1]:

• Каза Дедеагач (денес Александрополис): Ферес, Мекри, Сахинлер, Самтракија, Доганхисар
• Каза Софулу (мод. Суфли): Питикли, Песани, Камберлер-и Бала, Дервент, Еде, Ипсала
• Каза Енез: Енез или Коџа Али.

Од нив, Дедеагач и поголемиот дел од казаните Софулу денес се наоѓаат во Грција, додека казата Енез со делови од казата Софулу источно од реката Марица во Турција.

Санџакот преживеал сè додека не бил окупиран од страна на бугарските трупи во Првата балканска војна (1912-1913), по што делот западно од Марица станал бугарски (по 1919 година, грчки), додека источниот останал под турска контрола (освен за периодот 1919-1922 година, кога бил под сојузничка и грчка контрола).

п р у Санџаци на Отоманското Царство во Европа Албански Андроски Битолски Босански Валонски Видински Визенски Војнучки Волоски Вучитрнски Ѓаковички Галиполски Горички Ѓумурџински Дебарски Дедеагачки Делвински Драмски Драчки Евбејски Елбасански Естергомски Зворнички Зрењанински Јанински Јенополски Јуручки Кавалски Карлелски Китрејско-санторински Клиски Костурски Крушевачки Крчки Кулски Лемноски Липовски Лозенградски Мистрански Митиленски Молдавски Морејски Мохачки Навпактски Наксоски Никополски Нишки Новопазарски Одрински Оршавски Охридски Пакрачки Панчевски Пеќски Печујски Плевљански Пловдивски Пожешки Превески Призренски Приштински Родоски Ромски Санторински Сегедински Секешфехервар Сенички Серски Серфиџенски Силвирски Скадарски Скопски Сливенски Смедеревски Солунски Софиски Сремски Старозагорски Темишварски Трикалски Ќустендилски Фенлачки Херцеговински Хиоски Црногорски Чанадски Черноменски