Своето право име подоцна во животот во голема мерка престанал да го употребува служејќи се со името Парацелзус, што во превод знаци „преку, над Целзус“. Тој е заслужен како „татко на токсикологијата“.[16] Парацелзус, исто така, имал значително влијание како пророк или гатач, а неговите „Прогностики“ биле проучувани од страна на Розенкројцерите во 17 век. Парацелзијанизмот е раното современо медицинско движење инспирирано од проучувањето на неговите дела.[17]
Животопис
Парацелзус е роден во село Ег[18]кантонот Швиц, Швајцарија каде релативно кратко останал. По краток период од својата младост која ја поминал работејќи како аналитичар во блискиот рудник, Парацелзус запчнал да студира медицина во Базел, но набргу се префрлил во Виена, а докторатот го стекнал на универзитетот во Ферара во Италија. Набгу по докторирањето Парацелзус ја напуштил Европа и во Египет, Арабија и Цариград барал алхемичари од кои би можел да учи[19][20][21]. Во овој период на патување, Парацелзус се пријавил како воен хирург и бил вклучен во војните што ги воделе Венеција, Холандија, Данска и Татарите. Потоа Парацелзус се вратил дома од своите патувања во 1524 година.[19][20][21], населувајќи се во Салцбург како лекар,[22][20][21]и таму останал до 1527 година..[20]
Парацелзусовото алхемиско учење го означуваат периодот во кој алхемијата полека започнала да изумира. Парацелзус ги отфрлил магиските традиции кои неговите претходници ги практикувале во алхемијата, за разлика од нив тој во потполност ги одбил гностистичките традиции и практикување на алхемијата цврсто поврзани за окултното претпочитајќи херметички учења. Сепак за Парацелзус како и за повеќето универзитетски образувани луѓе од тоа време, астрологијата ја имала важната улога и тој одел толку далеку што препишувал и одговарачки астролошки амајлии за поедини болести. Своите сфаќања за алхемијата ги резимирал со реченицата „Многумина зборуваа за алхемијата, дека служи за правење на сребро и злато. За мене тоа не е целта, туку само да разгледам какви предности и моќ можат да лежат во лековите“.
Парацелзус во практикувањето на медицината вовел и некои револуционарни третмани. Праксата во тоа време била раните да се каутеризираат со врело масло и гангренизараните делови да се ампутираат. Парацелзус открил дека доколку раните редовно се дренираат и се држат чисти шансите сами да се лечат се многу поголеми отколку кај стандардните процедури. Ваквиот третман му донел слава во круговите на западната медицина. Исто така тој прв ја вовел употребата на разни хемикалии и минерали во лечењето. Му го дал името на цинкот.
Тој верувал дека здравјето е можно само да се оствари само преку хармонија на човекот на микрокосмосот и макрокосмосот. Едно време бил и професор на универзитетот во Базел но многу извори говорат дека имал големи несогласувања со колегите, дури има и гласини дека ги палел традиционалните учебници кои ги сметал за погрешни.[23] Базел морал да го напушти поради некои тужби. Крајот од животот го поминал во денешна Австрија каде што умрел и бил погребан во Салцбург. После неговата смрт се појавило движењето Парацелзусијанизам благодарејќи на кое останал запаметен во историјата на медицината.
Придонеси во токсикологијата
Парацелзус често се спомнува како татко на токсикологијата. Во таа смисла посебно е значајна неговата реченица:
Сите работи се отровни и ништо не е без отров; само дозата е она што прави некоја работа да не е отров.
гер. Alle Ding' sind Gift und nichts ohn' Gift; allein die Dosis macht, das ein Ding kein Gift ist.
Ова останува принцип на токсикологијата. Количината на супстанција е многу важна при нејзината примена. Малите количини имаат позитивен ефект, додека при големи количини можат да бидат и смртоносни.
На слична тема напишал и студија за болести и ризици врзани за работа во рудници.
Парацелзус како тема во уметноста и во популарната култура
↑Pagel (1982) p. 6, citing
K. Bittel, "Ist Paracelsus 1493 oder 1494 geboren?", Med. Welt 16 (1942), p. 1163, J. Strebel, Theophrastus von Hohenheim: Sämtliche Werke vol. 1 (1944), p. 38.
The most frequently cited assumption that Paracelsus was born in late 1493 is due to
Sudhoff, Paracelsus. Ein deutsches Lebensbild aus den Tagen der Renaissance (1936), p. 11.
↑The name Philippus is only found posthumously, first on Paracelsus's tombstone. Publications during his lifetime were under the name Theophrastus ab Hohenheim or Theophrastus Paracelsus, the additional name Aureolus is recorded in 1538. Pagel (1982), 5ff.
↑Paracelsus self-identifies as Swiss (ich bin von Einsidlen, dess Lands ein Schweizer) in grosse Wundartznei (vol. 1, p. 56) and names Carinthia as his "second fatherland" (das ander mein Vatterland). Karl F. H. Marx, Zur Würdigung des Theophrastus von Hohenheim (1842), p. 3.
↑De Vries, Lyke; Spruit, Leen (2017). „Paracelsus and Roman censorship – Johannes Faber's 1616 report in context“. Intellectual History Review. 28 (2): 5. doi:10.1080/17496977.2017.1361060. hdl:2066/182018.
↑ 21,021,121,2Hargrave, John G. (December 2019). „Parcelsus“. Encyclopedia Britannica. Архивирано од изворникот 26 March 2023. Посетено на 9 April 2020.
↑Goodrick-Clarke, Nicholas (1999). Paracelsus Essential Readings. Berkeley, California: North Atlantic Books. стр. 16.
↑Webster, Charles (2008). Paracelsus: Medicine, Magic and Mission at the End of Time. New Haven: Yale University Press. стр. 13.
._Wellcome_V0004455.jpg)
