Староокситански јазик
Староокситански јазик (окситански: occitan ancian) нарекуван и старопровансалски јазик – најраниот облик на окситороманските јазици како што е пренесен во записите од осмиот до четиринаесеттиот век.[1][2] Староокситанскиот вообичаено ги вклучува раноокситанскиот и староокситанскиот јазик. Средноокситанскиот понекогаш е вклучуван во староокситанскиот, а понекогаш во модерниот окситански јазик.[3] Поимот окситан (occitanus) се појавил околу 1300 година[4], па во средновековните текстови староокситанскиот стои како „романски“ или „провансалски“ јазик. ИсторијаМеѓу најраните записи на окситанскиот јазик се Tomida femina, Boecis, и Cançó de Santa Fe. Староокстинскиот, јазикот кој го користеле трубадурите, бил првиот романски јазик со книжевен корпус и имал огромно влијание на развојот на лирската поезија кај другите европски јазици. Интерпункцијата била одлика на правописот и истата денес преживува во каталонскиот и гасконскиот јазик. Старокаталонскиот јазик произлегол од староокситанскиот меѓу единаесеттиот и четиринаесеттиот век. Рани текстови на каталонски се Homilies d'Organyà, Cançó de Santa Fe и Greuges de Guitard Isarn. ФонологијаСтароокситанскиот се менувал и еволуирал низ историјата. Изговорот на староокситанскиот е реконструиран врз основа на последните еволутивни промени на јазикот.[1][2] Наводи
Надворешни врски
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
