နိဂဏ္ဌနာဋပုတ္တ
[ နိဂဏ္ဌ + နာဋပုတ္တ ] နာဋ၏သားဖြစ်သော နိဂဏ္ဌ၊ (ကချေသည်၏သား နိဂဏ္ဌဟုလည်း ပြန်ဆိုကြသည်။) မဟာဝီရသည်လည်း ယင်း နိဂဏ္ဌနာဋပုတ္တ၏ အမည်ဖြစ်သည်။ ဂျိန်းဘုရား ဟုလည်းခေါ်ကြ၏။ နိဂဏ္ဌဟူသောအမည် အနှောင်အဖွဲ့ မရှိသူ ဟူသော အနက်ကို ဖွင့်ဆိုကြ၏။ နိဂန္ထ ဟု နေလိုရင်းမှ နိဂဏ္ဌဖြစ်သည်၊ တချို့ကျမ်းများ၌ နိဂဏ္ဌနာဋပုတ္တကို နာဋိ က ရွာကိုစားရသော နာဋ၏သား အနှောင်အဖွဲ့မှလွတ်သူ ဟု ဆိုလို၏။ ယင်း နာဋပုတ္တနိဂဏ္ဌသည် ဗုဒ္ဓဘုရားရှင်ခေတ်က တိတ္ထိဆရာကြီး ၆-ယောက်တွင် တစ်ယောက်အပါ အဝင်ဖြစ်၏။ နိဂဏ္ဌနာဋပုတ္တသည် ဝိဒေဟတိုင်း ဝေသာလီမြို့ အနီး ကုဏ္ဍပုရ (ကွန်ဒါပုရ်) ရွာ ယခု ကုဏ္ဍဂါမ = ဗဟုကုဏ္ဍရွာတွင် ခရစ်တော်မမွေးဖွားမီ ၅၉၉-နှစ်တွင် ဖွားမြင်သည်ဟု ဂျိန်းသမိုင်းတို့၌ ခန့်မှန်းကြသည်။ ဗုဒ္ဓဘုရားရှင်ထက် အသက် ၃၆-နှစ် ကြီးသဖြင့် ခရစ်တော်မမွေးဖွားမီ ၆၅၉ ဖြစ်သင့်သည်။ နိဂဏ္ဌနာဋပုတ္တသည် အသက် ၃၀-တွင် တောထွက်၍ ၁၂-နှစ် တပအကျင့်ကို ကျင့်ပြီး ၄၂-တွင် "ဘုရားဖြစ်ပြီ" ဟု ကြေညာသည်။ ယင်းသည် “စာတုယာမသံဝရ" အကျင့်ကို ဟောပြောသည်၊ စာတုယာမသံဝရအကျင့် (နိဂဏ္ဌနာဋပုတ္တ၏ စွဲမြဲစွာ ဆုပ်ကိုင်ဟောပြောသည့် ပဓာနဝါဒဖြစ်သည်။) ယင်း စာတုယာမသံဝရအကျင့်ကား- (၁) ရေအေးအားလုံးကို သုံးဆောင်မှုမှ တားမြစ်ခြင်း၊ (၂) မကောင်းမှုအားလုံးကို တားမြစ်ခြင်း၊ (၃) မကောင်းမှုအားလုံးကို တားမြစ်ခြင်းဖြင့် မကောင်းမှုအားလုံးကို ပယ်သတ်ပြီးဖြစ်ခြင်း၊ (၄) မကောင်းမှုအားလုံးကို တားမြစ်ခြင်းဖြင့် လွတ်မြောက်ရာကို တွေ့မြင်ပြီးဖြစ်ခြင်း ဖြစ်၏။ [၁] နိဂဏ္ဌနာဋပုတ္တ၏အယူ၌ ကာယဒဏ်, ဝစီဒဏ်, မနောဒဏ် ဟု ဒဏ် ၃-ပါး ပညတ်၏။ ကာယဒဏ်, ဝစီဒဏ် ၂-ခုကို အစိတ္တကဒဏ် ဟု ပညတ်၏။ မနောဒဏ်ကို သစိတ္တကဒဏ်ဟု ပညတ်၏။ [၂] နိဂဏ္ဌနာဋပုတ္တသည် မိမိ၏ ဒါယကာရင်းဖြစ်သူ ဥပါလိမှာ ဘုရားရှင်၏ ဥပါသကာအဖြစ်သို့ ဖြစ်သည်ကစ၍ စိတ်မသက်မသာဖြစ်ကာ အကြီးအကျယ် သောကမီး တောက်လောင်သဖြင့် သွေးအံပြီး ဥပါလိ၏ အိမ်တံခါးဝတွင်လဲနေရာ တပည့်များက အဝတ်ပုဆိုး (သံလျှင်း)ဖြင့် ထမ်းယူ၍ မြို့ပြင်ရောက်မှ ခုတင်ငယ်ဖြင့် ပါဝါမြို့သို့ ထမ်းဆောင်ကြကုန်၏။ ပါဝါမြို့ရောက်၍ မကြာခင် ကွယ်လွန်သည်။ [၃] အသက် ၇၂–တွင် ကွယ်လွန်သည်ဟုလည်း အဆိုရှိသည်။ D.P. လည်းကြည့်။ တဒါ ပဉ္စ ဒိဋ္ဌိဂတိကာ ပုရာဏကဿပ မက္ခလိ ဂေါသာလ ပကုဓကစ္စာယန အဇိတ ကေသကမ္ဗလ နိဂဏ္ဌနာဋပုတ္တာ အဟေသုံ။ [၄] မဇ္ဈိမဒေသ၌ အထိုက်အလျောက် ခေတ်စား သော ဝါဒနိဂဏ္ဌနာဋပုတ္တ သည် ဒဿနစာပေ၌ မဟာဝီရ-အမည်ဖြင့်လည်းကောင်း၊ ဇိန- အမည်ဖြင့် လည်းကောင်း ထင်ရှား၏။ သူ၏စာပေများမှာ အဒ္ဓမာဂဓီ ဘာသာဖြင့်ရှိ၏။ နိဂဏ္ဌနာဋပုတ္တသည် တိတ္ထိဆရာကြီးများတွင် ပရိသတ် လက်အခံဆုံးသော ပုဂ္ဂိုလ် ဖြစ်၏။ သူ၏ ကျင့်ဝတ်များတွင် အဟိံသာ(သူတစ်ပါးကိုမညှဉ်းဆဲခြင်း) ကျင့်ဝတ်သည် အထင်ရှားဆုံးဖြစ်၏။ လောကီအကျိုးစီးပွားဘက်တွင် အဟိံသာသည် အခြေခံအကျဆုံး ဖြစ်၍ လောကုတ္တရာ အကျိုးစီးပွားဘက်တွင် “နိဗ္ဗာန်”သည် အခြေခံအကျဆုံးဖြစ်သည်ဟု ဆိုသည်။[၅] ယင်း တိတ္ထိဆရာကြီး ၆-ယောက်မှာ -
သာမညဖလသုတ်တွင်လည်း လေ့လာနိုင်သည်။[၆] ဆက်စပ်သုတ္တန်များ
ဆက်စပ်ဖတ်ရှုရန်
ကိုးကား
|
Portal di Ensiklopedia Dunia
