Mòta qu'es un mot d'origina preceltica, passat en bas latin per motta. Lo sens qu'es de « tuqueta naturala o artificiala, tuqueta tresplombada d'un castèth e per extension lo castèth » [7],[8],[9]. Virgilius Maro Grammaticus, autor deu sègle VII, que cita un exemple d'ua lenga de Bigòrra nommada la semedia : mota gelus, qui correspond a mons altus « mont haut ». Sembla que mota correspona a mons, çò que fa pensar au preceltic *motta, de sens aparentat, e que gela correspona a altus[10].
Que i a en Lomanhatarnegaronesa, ua comuna deu nom de Gohans o Gohàs o Goàs, probablament ligada a la nòsta, atestada Gofans en 1159, Goffas en 1161-62, 1199, 1269, 1271, 1277, 1352, 1702, Gofas en 1271, 1273, 1282, Goffanis en 1318, 1351, 1385, 1422, Gohas en 1339, 1640, etc, mes Goas tanlèu 1318. Segon Burgan e Lafon, que i a duas solucions. La prumèra qu'es lo vèrbe gohar « banhar en parlant deu calimàs, o alaunir, engorgar (trempar ua planta textila coma la carbe o lo lin) » [explica pas la finala]. La segonda e mei probabla qu'es un nom de persona, deu tipe Woffo o Woffi, ligats segon M. Th. Morlet au vèrbe wopjan « cridar », associat a un sufixe -anos. *Woff-anos que mia a Goha(n)s (lo passatge de w- germanic a g- qu'es constant en occitan)[11]
Istòria
Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !
En 2018 la populacion qu'èra de 78 abitants e la densitat qu'èra de 10,86 ab/km².
Lòcs e monuments
Glèisa deu XIXen au plafond peint.
Castèth construit sur ua anciana motte, seconde demeure deu XVIIen entourée de fossés dont il ne reste qu'une partie. 3 tours carrées ont été accolées au castèth au XVIIIen, deux d'entre elles ont été démolies avant la seconde guerre mondiale. La castèth a été la proie des flammes en 2003 et est actuellement en rénovation. Un joli parc aménagé abouti vers ua garenne ou trône un statue bronze de Diane chasseresse. La chapelle deu castèth servit longtemps d'glèisa paroissiale. Aujourd'hui il reste la propriété de la famille Rieu.
↑Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 381, a Lamothe. Ni Dauzat, ni Negre, nimèi los Féniés tractan pas de Go(h)às
↑Ernest Nègre, Toponymie générale de la France, 1990-98, vol. I, p. 84, par. 1585
↑Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 226
↑Jean-Claude Dinguirard, Notes Aquitaines, Virgile de Toulouse et l'état linguistique de l'Aquitaine au VIe siècle, Via Domitia n° 27, 1982, Service des Publications de l'Université de Toulouse-Le Mirail, 56 rue du Taur, Toulouse, p. 60 https://ethnolinguiste.org/bibliographie/#id_353
↑Paul Burgan, André Lafon, Toponymie du Tarn-et-Garonne, Association Antonin Perbosc, 2006, p. 50, 51