இராதாகமல் முகர்ஜி

இராதாகமல் முகர்ஜி (Radhakamal Mukerjee) நவீன இந்தியாவின் முன்னணி சிந்தனையாளரும் சமூக விஞ்ஞானியும், (1889-1968) பொருளாதாரம் மற்றும் சமூகவியல் பேராசிரியரும், லக்னோ பல்கலைக்கழகத்தின் துணைவேந்தராகவும் இருந்தவரும் ஆவார். முகர்ஜி இந்திய விடுதலை இயக்கத்தில் ஒரு முக்கியமான மற்றும் ஆக்கபூர்வமான பங்கைக் கொண்டிருந்தார். இவர் வரலாற்றின் மிகவும் அசல் தத்துவஞானி மற்றும் பண்பாடு மற்றும் நாகரிகத்தின் விவேகமான மொழிபெயர்ப்பாளர் ஆவார். 1962ஆம் ஆண்டு இவருக்கு, இந்தியாவின் மூன்றாவது மிக உயர்ந்த இந்திய குடிமை கௌரவமான பத்ம பூசண் விருது வழங்கப்பட்டது.^[1] இந்திய வரலாற்றாசிரியரும், பிரித்தானியர்களின் காலனித்துவ ஆட்சியில் குறிப்பிடத்தக்க இந்திய தேசியவாதியுமான இராதா குமுத் முகர்ஜி இவரது சகோதரராவார்.^[2]

ஆரம்ப ஆண்டுகள்

முகர்ஜி மேற்கு வங்காளத்தின் பகரம்பூரில் ஒரு பார் அட் லாவின் மகனாகப் பிறந்தார். இவர் அறிவார்ந்த, வரலாறு, இலக்கியம், சட்டம், சமசுகிருதம் உள்ளிட்ட நூல்களுக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்ட ஒரு நூலகத்தில் வளர்ந்தார். கிருஷ்ணாநகர் கல்லூரியில் படித்த பிறகு, கொல்கத்தா பல்கலைக்கழகத்தின் கீழுள்ள மாநிலக் கல்லூரியில் கல்வி உதவித்தொகை பெற்று படித்தார். ஆங்கிலத்திலும் வரலாற்றிலும் கௌரவ பட்டங்களை பெற்றார்.^[3]

இலக்கியப் படைப்புகள்

முகர்ஜி, அஷ்டவக்ர கீதை பற்றிய விளக்கங்களை 1971 இல் எழுதினார். இவரது மரணத்திற்குப் பிறகு இது வெளியிடப்பட்டது.^[4]

முகர்ஜியின் கோட்பாடு சமுதாயத்தில் நாகரிகத்தின் மதிப்புகளை விளக்க முயன்றது. ^[5] ஒரு விதத்தில், இவர், அறிவியலில் இடைநிலை ஒழுக்க அணுகுமுறையின் முன்னோடியாக இருந்தார்.^[6]

முகர்ஜி வாழ்க்கையைப் புரிந்துகொள்வதற்கான இடைநிலை ஒழுக்க அணுகுமுறையை வலியுறுத்தினார்.^[7] நபர்களின் அம்சங்கள் தொடர்பான இயற்பியல் அறிவியலுக்கும் அறிவியலுக்கும் இடையிலான தடைகளை உடைக்க முயன்றார். ^[8] இவர், 1900களில் சமூகவியலின் முன்னோடியாக இருந்தார். ^[8]