Іосіф Рыгоравіч Лангбард

Іосіф Рыгоравіч Лангбард
Дата нараджэння	6 (18) студзеня 1882
Месца нараджэння	Бельск, Бельскі павет, Гродзенская губерня, Літоўскае генерал-губернатарства, Расійская імперыя
Дата смерці	3 студзеня 1951(1951-01-03)[1][2] (68 гадоў)
Месца смерці	Ленінград, РСФСР, СССР[3]
Месца пахавання	Серафімаўскія могілкі[d]
Грамадзянства	Расійская імперыя, СССР
Альма-матар	Адэскае мастацкае вучылішча імя М. Б. Грэкава[d] (1906) Вышэйшае мастацкае вучылішча пры Імператарскай Акадэміі мастацтваў[d] (1914)
Працы і дасягненні
Навуковая ступень	доктар архітэктуры (1939)
Навуковае званне	прафесар (1939)
Працаваў у гарадах	Мінск, Орша, Петраград, Кастрама, Магілёў, Кіеў
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Іосіф Рыгоравіч Лангбард (6 (18) студзеня 1882, Бельск, Гродзенскай губерні, цяпер Бельск Падляскі, Польшча, — 3 студзеня 1951, Ленінград) — беларускі савецкі архітэктар, педагог. Заслужаны дзеяч мастацтваў і архітэктуры БССР (1934). Доктар архітэктуры (1939), прафесар (1939).

Адзін з выдатных архітэктараў Еўропы ХХ стагоддзя, чыя мастацкая спадчына аказвае значны ўплыў на развіццё сучаснай архітэктуры. Яго архітэктурныя шэдэўры ў вялізнай ступені паўплывалі на фарміраванне аблічча Мінска і з’яўляюцца жамчужынамі беларускага дойлідства.

Скончыў Адэскае мастацкае вучылішча ў 1906 годзе. У 1907—1914 гадах вучыўся на архітэктурным факультэце Вышэйшага мастацкага вучылішча пры Імператарскай Акадэміі мастацтваў. Сярод настаўнікаў Лангбарда быў знакаміты рускі архітэктар Аляксандр Памяранцаў, які спраектаваў будынак ГУМа ў Маскве. Менавіта пад яго кіраўніцтвам Лангбард у 1914 годзе абараніў дыпломны праект «Будынак Дзяржаўнага савета Расійскай імперыі».

У час Першай сусветнай вайны Лангбард працаваў на фронце ў якасці начальніка інжынернага атрада. Пад яго кіраўніцтвам тым часам былі пабудаваны земская ўправа ў Кастраме, сельскагаспадарчы музей і тэатр мініяцюр у Петраградзе. Па заканчэнні вайны быў выканаўцам прац будаўнічай канторы пры аддзеле аховы здароўя ў Петраградзе.

У 1923 годзе архітэктурны праект Лангбарда, у колькасці сарака сямі прац іншых аўтараў, удзельнічаў у конкурсе праектаў Палаца працы ў Маскве — галоўнага грамадскага будынка СССР. У 1929 годзе выйграў усесаюзны конкурс на лепшы праект Дома ўрада Беларускай ССР.

У 1935—1950 гадах выкладаў у Акадэміі мастацтваў у Ленінградзе, з 1939 года прафесар.

Член Саюза архітэктараў СССР з 1951 года.

Асноўныя працы: Дом урада БССР і помнік У. І. Леніну (1929—1934), Акруговы Дом афіцэраў (1934—1939), Дзяржаўны тэатр оперы і балета БССР (1934—1937), галоўны корпус АН БССР (1939) у Мінску, Дом Саветаў у Магілёве (1937—1939), будынак ЦК КП Украіны ў Кіеве (1939), помнікі У. І. Леніну ў Кіеве, Сімферопалі (1935—1936), М. Ф. Харытонаву ў Васкрасенску (1947) — усё са скульптарам М. Г. Манізерам.

Адзін з аўтараў схемы генплана паваеннага Гомеля і эскіза планіроўкі Мінска (1944).

Узнагароджаны ордэнам «Знак Пашаны».

• Иосиф Григорьевич Лангбард // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)
• А. А. Воинов. И. Г. Лангбард. — Мн., 1976
• Лангба́рд Іосіф Рыгоравіч // Беларусь: энцыклапедычны даведнік / Рэдкал. Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. М. В. Драко, А. М. Хількевіч. — Мн.: БелЭн, 1995. — С. 417. — 800 с. — 5 000 экз. — ISBN 985-11-0026-9.
• Лангбард Иосиф Григорьевич // Белорусский государственный проектный институт «Белгоспроект» : [1933―1983] / Государственный комитет по строительству и архитектуре Совета Министров Белорусской ССР (Госстрой БССР) ; [составители: Г. И. Лиопо и др.]. — Минск: Полымя, 1983. — 142 с. — 2 500 экз.

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Іосіф Рыгоравіч Лангбард