Аляксей Віктаравіч Мартынюк
Аляксей Віктаравіч Мартынюк (нар. 8 мая 1972, Мінск) — беларускі гісторык. Спецыяліст па гісторыі палітычных узаемаадносін і культурных кантактаў Усходняй Еўропы з Аўстрыяй у XIII—XVI стагоддзях, па візуальных крыніцах XIII—XVI стагоддзяў. Доктар гістарычных навук (2021), дацэнт (2005)[2]. БіяграфіяНарадзіўся 8 мая 1972 года ў Мінску[2]. Скончыў у 1997 годзе гістарычны факультэт БДУ, у 2002 годзе — дактарантуру Рурскага ўніверсітэта (г. Бохум, Германія). У 2002 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю па тэме «Усходнія, заходнееўрапейскія і рускія выяўленчыя крыніцы па гісторыі Мангольскай імперыі і дзяржаў — яе спадкаемцаў у XIII—XVI ст.» (Рурскі ўніверсітэт, г. Бохум, Германія), у 2003 годзе прайшоў настрыфікацыю ў Беларусі[2]. У 2003—2015 гадах выкладчык-сумяшчальнік на кафедры гісторыі Расіі гістфака БДУ. Пасля працаваў дацэнтам, загадчыкам кафедры гісторыка-культурнай спадчыны Беларусі у Рэспубліканскім інстытуце вышэйшай школы БДУ[2]. У 2021 годзе абараніў доктарскую дысертацыю па тэме «Аўстрыя і Усходняя Еўропа: станаўленне і развіццё палітычных узаемаадносін і культурных кантактаў (XIII—XV стст.)»[2]. З 2008 года рэдактар і выдавец навуковага зборніка «Studia Historica Europae Orientalis» («Даследаванні па гісторыі Усходняй Еўропы»)[2]. Навуковая дзейнасцьНапрамкі даследаванняў: гісторыя Усходняй Еўропы ў Сярэднявеччы і раннім Новым часе, візуальныя крыніцы, метадалогія гістарычнага даследавання, тэндэнцыі развіцця вышэйшай гуманітарнай адукацыі[2]. Бібліяграфія
УзнагародыЛаўрэат прэміі Міжнароднага Кангрэса даследчыкаў Беларусі (2020), конкурса 2021 года Вышэйшай атэстацыйнай камісіі Рэспублікі Беларусь на найлепшую доктарскую дысертацыю. КрыніцыЛітаратура
|
Portal di Ensiklopedia Dunia