Бухарэсцкі мірны дагавор (1918)

Бухарэсцкі мірны дагавор 1918 года (ням. Friede von Bukarest, венг., Bukaresti béke, балг. Букурещки договор, рум. Tratatul de la București) — сепаратны мірны дагавор, заключаны 7 мая 1918 года паміж Румыніяй і Цэнтральнымі дзяржавамі. Завяршыў вайну паміж Германіяй, Аўстра-Венгрыяй, Балгарыяй і Турцыяй з аднаго боку, і Румыніяй — з іншага.

Пасля падпісання Украінай і Расіяй сепаратных мірных дагавораў з Цэнтральнымі дзяржавамі ў Брэсце адпаведна 9 лютага і 3 сакавіка 1918 года (гл. Брэсцкі мір, Украіна-Цэнтральныя дзяржавы і Брэсцкі мір), адзінай дзяржавай, якая заставалася ў стане вайны супраць Цэнтральных дзяржаў на Усходнім фронце, заставалася Румынія. Асноўная тэрыторыя краіны была акупавана праціўнікам яшчэ ў 1916 годзе, адразу па ўступлення Румыніі ў вайну.

16 лютага (1 сакавіка) 1918 Румынія ўступіла ў Бухарэсце ў перамовы з міністрамі замежных спраў Цэнтральных дзяржаў аб сепаратным міры. ^[1] Паводле заключанага дагавора Румынія вяртала Балгарыі атрыманую па дагаворы 1913 года Паўднёвую Дабруджу з дадатковыя­мі выпраўленнямі мяжы на карысць Балгарыі. Над Паўночнай Дабруджай усталёўваўся кандамініум дзяржаў Чацвярнога саюза, якія абавязваліся забяспечыць Румыніі гандлёвы шлях да Чорнага мора па лініі Чернаводэ — Канстанца. Румыніі таксама прыйшлося аддаць Аўстра-Венгрыі кантроль над праходамі ў Карпатах. Акрамя таго, Румынія перадавала Германіі ў канцэсію на 90 гадоў нафтапромыслы.

Як следства дагавора, Цэнтральныя дзяржавы пагадзіліся не выступаць супраць аб'яднання Бесарабіі з Румыніяй.

Дагавор не быў ратыфікаваны румынскім каралём Фердынандам I і пасля паражэння дзяржаў германскага блока быў адменены.

• Брэсцкі мір
• Румынская кампанія, 1916-1917

• Поўны тэкст Бухарэсцкага мірнага дагавора 1918 года (на англ.) Архівавана 23 лютага 2013.