16 лістапада 1922 года Мехмед VI , фармальна яшчэ заставаўшыся халіфам, звярнуўся да брытанскіх ваенных уладаў з просьбай вывезці яго са Стамбула . 17 лістапада ён пакінуў Стамбул на борце брытанскага лінкора «Малайя».Распад Асманскай імперыі — перыяд гісторыі Асманскай імперыі , які пачаўся ў 1908 годзе (Младатурэцкая рэвалюцыя ) і які скончыўся ў 1922 (падзел Асманскай імперыі ).
У 1908 годзе Крыт , скарыстаўшыся Младатурэцкай рэвалюцыяй , абвясціў энозіс з Грэцыяй[ 1]
У 1912 годзе, калі Сербія , Чарнагорыя і Грэцыя прад’явілі правы на кіраванне тэрыторыяй Албаніі, Албанія абвясціла незалежнасць[ 2]
Асманская імперыя , жахліва слабеючы, паспрабавала абаперціся на дапамогу Германіі , але гэта толькі ўцягнула яе ў Першую сусветную вайну (1914 ), якая скончылася паражэннем Чацвяртнога саюза [ 3]
5 снежня 1917 года было падпісана Эрзінджанскае перамір’е , скончыўшае вайну паміж Асманскай імперыяй і Расіяй [ 4]
На працягу 1917—1918 гадоў саюзнікі занялі блізкаўсходнія валоданні Асманскай імперыі: Сірыя і Ліван перайшлі пад кантроль Францыі, Палестына , Іарданія і Ірак — Вялікабрытаніі; на захадзе Аравійскага паўвострава пры падтрымцы англічан (Лоўрэнс Аравійскі ) утварыліся незалежныя дзяржавы: Хіджаз , Неджд , Асір і Емен . Пасля Хіджаз і Асір увайшлі ў склад Саудаўскай Аравіі .
30 кастрычніка 1918 года было заключана Мудраскае перамір’е , за якім рушыў услед Сеўрскі мірны дагавор (10 жніўня 1920 года). 1 лістапада 1922 года Вялікі нацыянальны сход Турцыі прыняў закон аб падзеле султаната і халіфата, пры гэтым султанат скасаваўся. 29 кастрычніка 1923 года была абвешчаная Турэцкая рэспубліка . Так скончылася гісторыя Асманскай імперыі, якая цягнулася больш чым шэсць стагоддзяў.
Распад Асманскай імперыі суправаджаўся масавай разнёй і дэпартацыяй хрысціян (армян, грэкаў, асірыйцаў) і курдаў-язідаў, якая доўжылася да 1926 года.
У ліпені 1923 года быў падпісаны Лазанскі дагавор , якім былі ўсталяваныя новыя межы Турцыі[ 5]
Дэманстрацыя на плошчы Султанахмет у Канстанцінопалі падчас Младатурэцкай рэвалюцыі Дэмаралізаваныя турэцкія салдаты. 1913 год Брытанскія войскі ўваходзяць у Багдад. Сакавік 1917 года Турэцкія акопы на беразе Мёртвага мора. 1917 год Салдаты Хусэйна бен Алі , якія нясуць сцяг каралеўства Хіджаз падчас Арабскага паўстання 1916-1918 гадоў 70-гадовы святар на чале армянскага вызваленчага атрада
↑ Ion, Theodore P., «The Cretan Question», The American Journal of International Law , April, 1910, pp. 276—284
↑ Raymond Zickel and Walter R. Iwaskiw . «National Awakening and the Birth of Albania, 1876—1918», Albania: A Country Study (нявызн.) countrystudies.us (1994).↑ Османская империя в энциклопедии «Кругосвет» ↑ Tadeusz Swietochowski, Russian Azerbaijan 1905—1920 , page 119.
↑ Попов А. Полная история ислама и арабских завоевателей.
Перадумовы Падзеі (1877—1922) Арганізатары і ўдзельнікі Супраціўленне Юрыдычныя аспекты Памяць Злучаныя тэмы
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
