Вітольд Лютаслаўскі

Вітольд Лютаслаўскі
польск.: Witold Lutosławski
Асноўная інфармацыя
Дата нараджэння	25 студзеня 1913(1913-01-25)[1][2][…]
Месца нараджэння	Варшава, Царства Польскае
Дата смерці	7 лютага 1994(1994-02-07)[1][2][…] (81 год)
Месца смерці	Варшава, Варшаўскае сталічнае ваяводства, Польшча[3]
Месца пахавання	Старыя Павонзкі[4]
Краіна	Польшча
Альма-матар	Музычны ўніверсітэт імя Фрэдэрыка Шапена Stefan Batory Gymnasium and Lyceum[d]
Музычная дзейнасць
Педагог	Witold Maliszewski[d]
Прафесіі	кампазітар, дырыжор, музыказнавец, піяніст
Інструменты	скрыпка і фартэпіяна
Жанры	класічная музыка
Грамадская дзейнасць
Член у	Акадэмія мастацтваў ГДР[d] Берлінская акадэмія мастацтваў Баварская акадэмія прыгожых мастацтваў[d] Сербская акадэмія навук і мастацтваў Саюз польскіх кампазітараў[d] Акадэмія прыгожых мастацтваў[d]
Узнагароды	прэмія Гердэра[d] (1967) прэмія Леоні Сонінг[d] (1967) залаты медаль Каралеўскага філарманічнага таварыства[d] (1986) ганаровы доктар Дарэмскага ўніверсітэта[d] (1983) ганаровы доктар Ягелонскага ўніверсітэта[d] (1984) ганаровы доктар Варшаўскага ўніверсітэта[d] (1973) ганаровы доктар Кембрыджскага ўніверсітэта[d] (1987) прэмія Сібеліуса[d] (1973) прэмія Кіёта ў галіне мастацтваў і філасофіі[d] (1993) прэмія Эрнста фон Сіменса[d] (1983) прэмія Гравемаера[d] (1985) honorary doctor of the University of Strasbourg-II[d] (9 студзеня 1992) Honorary Member of the International Society for Contemporary Music[d]
Аўтограф
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Вітольд Роман Лютаслаўскі (польск.: Witold Roman Lutosławski; 25 студзеня 1913, Варшава — 7 лютага 1994, Варшава) — польскі кампазітар, дырыжор. Член многіх музычных акадэмій, ганаровы доктар некалькіх універсітэтаў. Адзін з найбуйнейшых польскіх кампазітараў XX стагоддзя.

Скончыў Варшаўскую кансерваторыю па класе фартэпіяна (1936) і кампазіцыі (1937). У 1932—1955 гадах выступаў як піяніст, з 1935 года і дырыжор з выкананнем уласных твораў.

У 1940-я гады працаваў у кірунку, блізкім да неакласіцызму (1-я сімфонія, 1947), сінтэзаваў яго стылістычныя рысы з народным ладавым мысленнем («Сілезскі трыпціх», 1951; «Канцэрт для аркестра», 1954). З пачатку 1960-х гадоў выкарыстоўваў свабодна трактаваную 12-тонавую серыю («Жалобная музыка» памяці Б. Бартака, 1960), абмежаваную, ці кантраляваную, алеаторыку («Венецыянскія гульні», 1960; «З паэмы Анры Мішо», 1963; струнны квартэт, 1964; 2-я сімфонія, 1967; «Кніга для аркестра», 1968). Музыку 1970—80-х гадоў вызначаюць павелічэнне эмацыянальнага дыяпазону, жанравая канкрэтнасць (Канцэрт для габоя, арфы і 11 струнных, 1980; "Дыялог для скрыпкі з аркестрам «Chain II», 1985).

З 1959 года — віцэ-прэзідэнт Міжнароднага таварыства музычнага выхавання (ISME), у 1965—69 — Міжнароднага таварыства сучаснай музыкі.

Першыя прэміі Міжнароднай трыбуны кампазітараў ЮНЕСКА 1959, 1964, 1968, 1985, прэміі Міжнароднага музычнага савета пры ЮНЕСКА 1983, 1985. Дзяржаўныя прэміі Польшчы 1952, 1955, 1964, 1978.

• Лютаслаўскі Вітольд // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 9: Кулібін — Малаіта / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1999. — Т. 9. — 560 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0155-9 (т. 9).