Караль Недзялкоўскі

Антоні Караль Недзялкоўскі
Karol Antoni Niedzialkowski
Вікарны біскуп Магілёўскай архідыяцэзіі 2 жніўня 1897 — 15 красавіка 1901
Царква	Рымска-каталіцкая царква
Папярэднік	Францішак Сыман
Адукацыя	Камянец-Падольская мужчынская гімназія[d] Камянец-Падольская каталіцкая духоўная семінарыя[d] (1863) Імператарская Рымска-каталіцкая духоўная акадэмія (1867)
Дзейнасць	каталіцкі святар, каталіцкі біскуп
Месца працы	Жытомірская каталіцкая духоўная семінарыя[d]
Нараджэнне	21 мая 1846(1846-05-21) Мынькіўці, Дубенскі павет[d], Валынская губерня, Расійская імперыя
Смерць	7 красавіка 1911(1911-04-07) (64 гады) Жытомір, Жытомірскі павет, Валынская губерня, Расійская імперыя
Пахаванне	Polish Cemetery in Zhytomyr[d]
Прыняцце свяшчэннага сану	23 студзеня 1869
Епіскапская хіратонія	5 снежня 1897
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Антоні Караль Недзялкоўскі (польск.: Karol Antoni Niedziałkowski; 27 мая 1846, Мінкаўцы, Дубенскі павет — 6/7 чэрвеня 1911, Жытомір) — рымска-каталіцкі дзеяч, луцкі біскуп (1901—1911).

З шляхецкага роду Недзялкоўскіх герба «Равіч», сын Францішка і Марыі з Дзянчынскіх. Навучаўся ў павятовай шляхецкай школе ў Луцку, потым у Камянец-Падольскай гімназіі  (укр.) (бел.. У верасні 1862 паступіў у духоўную семінарыю ў Камянцы-Падольскім, адкуль у 1863 яго пераслалі навучацца ў Духоўную акадэмію ў Санкт-Пецярбургу, якую скончыў 20 чэрвеня 1867 са ступенню майстра тэалогіі.

Высвечэнне на святара праз малады век атрымаў толькі 23 жніўня 1869 года. У 1869—1871 гадах кафедральны вікарый у Жытоміры, у 1872 сакратар біскупскай кансісторыі ў Жытоміры. У 1867—1897 прафесар касцёльных спеваў і літургікі, кананічнага і дзяржаўнага права, касцёльнай гісторыі ў Духоўнай семінарыі ў Жытоміры. У 1884 стаў канонікам кафедральнае капітулы ў Жытоміры і Луцку, у 1890 рэктарам Духоўнай семінарыі ў Жытоміры. У 1897—1901 рэктар Духоўнай акадэміі ў Санкт-Пецярбургу, у 1900 атрымаў дактарат honoris causa гэта акадэміі.

У 21 ліпеня 1897 прызначаны тытулярным біскупам Самаскім і дапаможным біскупам Магілёўскай архідыяцэзіі, кансакраваны 5 снежня 1897. У 1899—1901 капітульны вікарый Магілёўскай архідыяцэзіі, адміністратар Мінскай дыяцэзіі. 15 красавіка 1901 прызначаны луцкім і жытомірскім біскупам. У дыяцэзіі заснаваў дыяцэзіяльны музей і школу арганістаў. Адмовіўся ад прапанаванай пасады магілёўскага архібіскупа. У сваю чаргу царскі ўрад не прыняў яго адмовы ад кіравання Луцкай дыяцэзіяй.

Пахаваны ў Жытоміры.

• Asceci w rzeczywistości i wyobraźni współczesnych literatów i artystów. (1890)
• O chrześcijańską zasadę. (T.1 Nagość w sztuce, T.2 Moralność i przyzwoitość w sztuce; 1895)
• Wolność myśli i wolność czytania.
• Nie tędy droga szanowne panie. (1897)
• Miraże mądrości. Petersburg (1897)
• Wrażenia z pielgrzymki do Ziemi Świętej. (Petersburg 1898 Nakł. Księg. K. Grendyszyńskiego 4° ss. [4], 513, [1], tabl. 1)
• Czemu dziś w poezji nie mamy słowików. (1901)
• Studja estetyczne. (1901)
• Snopek kąkolu. (1904)

• Nieco o dyable

• Piotr Nitecki, «Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965—1999», ISBN 8321113117, Warszawa 2000.
• Krzysztof Rafał Prokop, «Sylwetki biskupów łuckich» ISBN 8391191877, Biały Dunajec — Ostróg 2001.
• Ks. Witold Józef Kowalów, «Bp Karol Antoni Niedziałkowski (1901—1911)», [w:] «Wołanie z Wołynia» 5 (1998) nr 4, s. 33.