Мемуары лекара

«Мемуары лекара» (фр.: Mémoires d'un médecin) — гэта серыя гістарычных раманаў, напісаных французскім пісьменнікам Аляксандрам Дзюма у перыяд з 1846 па 1856 год. Гэты цыкл не з'яўляецца суцэльнай і паслядоўнай гісторыяй, але аб'ядноўвае чатыры раманы, у якіх цэнтральным элементам з'яўляецца постаць Жазэфа Бальзамо (графа Каліостра) — загадкавага чалавека, які валодае рэдкімі ведамі, медыцынскімі і акультнымі практыкамі, а таксама звязаных з ім падзей у гістарычным кантэксце канца XVIII стагоддзя.

Першы раман цыклу, «Жазэф Бальзамо» (1846—1848), уяўляе сабой гістарычную драму, у якой галоўны герой, лекар і алхімік Жазэф Бальзамо, гуляе ключавую ролю ў шэрагу буйных падзей Вялікай французскай рэвалюцыі. У рамане Дзюма адлюстроўвае не толькі жыццё Бальзамо, але і гістарычныя падзеі таго часу, у тым ліку інтрыгі пры двары і буру рэвалюцыі. Бальзамо апісаны як таямнічы і харызматычны чалавек, які валодае медыцынскімі ведамі, і, магчыма, глыбейшымі, містычнымі сіламі.

Другі раман цыклу, «Каралі каралевы» (1849—1850), заснаваны на рэальных падзеях, звязаных са «справай караляў» — скандалам, які адбыўся пры двары Людовіка XVI. У цэнтры гісторыі — таямнічая афёра, звязаная з каралеўскімі каралямі, якія сталі прадметам маніпуляцый і фальшывых абвінавачанняў. Раман Дзюма заглыблюе чытача ў свет каралеўскіх інтрыг, паказаўшы, як гэты скандал паўплываў на рэпутацыю французскай манархіі і стаў адным з каталізатараў рэвалюцыі.

У рамане «Анж Піту» (1851) дзеянне засяроджана на маладой жанчыне, чыё жыццё цесна пераплецена з лёсам Жазэфа Бальзамо. У рамане даследуецца тэма кахання, здрады і чалавечага запалу. Гэты раман напоўнены містычнымі элементамі, і праз персанажа Бальзамо Дзюма зноў вяртаецца да тэм акультызму, пры гэтым увага надаецца больш асабістым і эмацыйным аспектам чалавечых адносін.

Чацвёрты раман цыкла, «Графіня дэ Шарні» (1852-1856), працягвае развіваць тэмы інтрыг і гістарычных падзей таго часу. У гэтым творы расказваецца пра жанчыну, чый лёс цесна звязаны з лёсам французскай арыстакратыі і рэвалюцыяй. Як і ў папярэдніх раманах, у цэнтры ўвагі стаяць чалавечыя страсці, палітычныя маніпуляцыі і барацьба за ўладу. Гэты раман дапаўняе карціну сацыяльнай і палітычнай барацьбы, намаляваную ў папярэдніх творах.

Раман «Шэвалье дэ Мезон-Руж» з'яўляецца своеасаблівым працягам падзей, якія апісваліся ў чатырох папярэдніх раманах, аднак фармальна не з'яўляецца часткай «Мемуараў лекара».

Цыкл раманаў «Мемуары лекара» стаў значным этапам у творчасці Аляксандра Дзюма, паказаўшы яго здольнасць спалучаць элементы гістарычнага рамана, містыкі і сацыяльнай драмы. У той час як гэтыя творы не атрымалі такой жа сусветнай папулярнасці, як «Тры мушкецёры», «Граф Монтэ-Крыста» або «Каралева Марго», яны ўсё ж замацавалі за Дзюма рэпутацыю майстра складаных шматслойных гісторый, здольных захапіць увагу чытача.

Праз гэтыя раманы Дзюма не толькі працягнуў свае пошукі ў гістарычнай літаратуры, але і ў нейкай ступені апярэдзіў развіццё жанру містычнай і дэтэктыўнай прозы, што зрабіла гэтыя творы важным укладам у літаратурную спадчыну XIX стагоддзя.

• На Вікісховішчы пакуль няма медыяфайлаў па тэме, але Вы можаце загрузіць іх