Олаф I (кароль Даніі)

Олаф I
Олаф I
	дацк.: Oluf I
манарх Даніі
	10 ліпеня 1086 — 18 жніўня 1095
Папярэднік	Кнуд IV Святы
Пераемнік	Эрык I
Нараджэнне	каля 1050; Данія, Каралеўства Данія;
Смерць	18 жніўня 1095; Данія, Каралеўства Данія;
Род	Эстрыдсены
Бацька	Свен II Эстрыдсен
Жонка	Інгігерд Харальдсдоцір
Веравызнанне	хрысціянства
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Олаф I Голад (дацк.: Oluf 1. Hunger; 1050? — 18 жніўня 1095) — кароль Даніі. Адзін з сыноў караля Свена II Эстрыдсена, пасля смерці свайго брата Кнуда быў абраны каралём нягледзячы на тое, што ў той момант знаходзіўся ў закладніках у графа Фландрыі Роберта I. Аднак Олафа неўзабаве абмянялі на яго малодшага брата Нільса, і ён вярнуўся ў Данію. Ажаніўся за Інгігерд Харальдсдацір, дачцэ караля Нарвегіі Харальда Хардродэ і Лізаветы Яраслаўны.

Мянушку «Голад» Олаф атрымаў з-за неўраджая на працягу некалькіх гадоў, які быў успрыняты як Божая кара за забойства папярэдняга караля, тым больш Олаф разам з братамі Эрыкам і Нільсам першапачаткова належалі да партыі, апазіцыйнай каралю Кнуду. Олаф памёр 18 жніўня 1095 пры дзіўных акалічнасцях; з апісання Саксона Граматыка можна выказаць здагадку, што ён прынёс сябе ў ахвяру для адкуплення грахоў Даніі.