Пылюшнік малы

	Пылюшнік малы
Навуковая класіфікацыя
Дамен:	Эўкарыёты
Царства:	Расліны
Аддзел:	Кветкавыя
Клас:	Двухдольныя
Парадак:	Казяльцовакветныя
Сямейства:	Казяльцовыя
Падсямейства:	Isopyroideae
Трыба:	Isopyreae
Падтрыба:	Thalictrinae
Род:	Пылюшнік
Від:	Пылюшнік малы
Міжнародная навуковая назва
	Thalictrum minus L., Sp. Pl. 1: 546 (1753)
Падвіды
	Thalictrum minus var. hypoleucum (Siebold & Zucc.) Miq.; Thalictrum minus subsp. kemense (Fr.) Cajander; Thalictrum minus subsp. olympicum (Boiss. & Heldr.) Strid; Thalictrum minus subsp. pratense (F.W.Schultz) Hand; Thalictrum minus subsp. pseudominus (Borbás) Soó; Thalictrum minus subsp. pubescens Arcang.;
ITIS	18672
NCBI	476039
EOL	596272
GRIN	t:36444
IPNI	714633-1
TPL	kew-2512463

Пылю́шнік малы^[1] (Thalictrum minus) — від кветкавых раслін роду Пылюшнік (Thalictrum) сямейства Казяльцовыя (Ranunculaceae).

Батанічнае апісанне

Шматгадовая травяністая карэнішчавая расліна вышынёй да 1,5^[1] м. Сцябло прамастойнае, галінастае. Лісце чаргаванае, складанае, тройчы-чатырохразоваперыстае. Ніжняе лісце на чаранках, верхняе — сядзячае. Лісцікі круглаватыя, з тупымі зубцамі. Кветкі паніклыя, зеленавата-чырванаватыя, у раскідзістых мяцёлках. Плод — сядзячы, баразнаваты арэшак яйцападобнай формы.

Расліна ядавітая.

Распаўсюджанне і экалогія

Расліна распаўсюджана на тэрыторыі Еўропы, трапічных (Індыя, Пакістан) і ўмераных абласцей Азіі, Паўночнай Афрыкі (Алжыр, Марока)^[2]. Святлолюбівая расліна, мезафіт і мезатроф^[3]. Расце на лугах, у светлых лясах, прыбярэжных і поймавых хмызняках, камяністых россыпах і скалах, па берагах вадаёмаў, у парках і садах. Цвіце ў чэрвені—ліпені^[1].

Ахоўвецца на тэрыторыі Эстоніі^[3], Івана-Франкоўскай вобласці^[3] Украіны, Уладзімірскай^[3]^[4], Мурманскай^[4] абласцей і Рэспублікі Карэлія^[4] ў Расіі

Гаспадарчае значэнне

Дэкаратыўная і лекавая расліна. У траве маецца вялікая колькасць фітанцыдаў, надаючых бактэрыцыдныя ўласцівасці^[1]. Галоўным чынам выкарыстоўваецца ў народнай медыцыне пры захворваннях скуры і страўнікава-кішачнага тракту і пры малярыі^[5]. Карані і надземныя часткі расліны афарбоўваюць тканіну ў жоўты колер^[5].

Крыніцы

↑ ^а ^б ^в ^г ЭПБ 1985.
↑ Taxon: Thalictrum minus L. (англ.) // Germplasm Resources Information Network (GRIN-Taxonomy)
↑ ^а ^б ^в ^г Василисник малый: інфармацыя пра таксон у праекце «Плантариум» (вызначальнік раслін і ілюстраваны атлас відаў). (руск.)
↑ ^а ^б ^в Thalictrum minus L. // ИАС «ООПТ России» (руск.)
↑ ^а ^б ДПР СССР 1976.

Літаратура

Кухарава Л. В. Пылю́шнік // Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 4. Недалька — Стаўраліт / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1985. — С. 315—316. — 599 с., іл. — 10 000 экз. — С. 315.
Губанов И. А., Киселёва К. В., Новиков В. С., Тихомиров В. Н. 617. Thalictrum minus L. s.l. — Василистник малый // Иллюстрированный определитель растений Средней России. В 3-х томах. — М.: Т-во науч. изд. КМК, Ин-т технолог. иссл, 2003. — Т. 2. Покрытосеменные (двудольные: раздельнолепестные). — С. 232. — ISBN 9-87317-128-9. (руск.)
Губанов И. А. и др. Род Василисник — Thalictrum L. // Дикорастущие полезные растения СССР (руск.) / отв. ред. Т. А. Работнов. — М.: Мысль, 1976. — С. 130—131. — 360 с. — (Справочники-определители географа и путешественника). — 70 000 экз.
Thalictrum L. — Василисник // Определитель высших растений Беларуси (руск.) / Под ред. В. И. Парфёнова. — Мн.: Дизайн Про, 1999. — С. 45, 56—59. — 472 с. — 1 000 экз. — ISBN 985-6182-78-6.

Спасылкі

Василисник малый: інфармацыя пра таксон у праекце «Плантариум» (вызначальнік раслін і ілюстраваны атлас відаў). (руск.)
Thalictrum minus L. // ИАС «ООПТ России» (руск.)