Саюз паўднёваамерыканскіх нацый

Саюз паўднёваамерыканскіх нацый

Сцяг Герб
Краіны-члены	12 + 3 Члены:  Аргенціна  Балівія  Бразілія  Венесуэла  Гаяна  Калумбія  Парагвай  Перу  Сурынам  Уругвай  Чылі  Эквадор Назіральнікі:  Куба  Мексіка  Панама
Афіцыйныя мовы	англійская іспанская нідэрландская партугальская
Палітычныя цэнтры	Кіта Качабамба
Кіраўніцтва  — Прэзідэнт  — Генеральны сакратар	Фернанда Луга[1] Марыя Эма Мехія[1][2]
Плошча  — Агульная	1-е ў свеце * 17 715 335 км²
Насельніцтва  — Усяго (2007)  — Шчыльнасць	3-е ў свеце * 384 381 000 21,7 чал/км²
ВУП (на базе PPP)  — Усяго (2007)  — ВУП/чал	5-ы ў свеце * $ 3 673 043 млн $ 9 604
Дэкларацыя Куска Канстытуцыйны дагавор	8 снежня 2004 23 мая 2008
Валюты супольнасці	песа
Часавы пояс	UTC-2 — UTC-5
* Калі разглядаць як адзінае цэлае.

Саюз паўднёваамерыканскіх нацый (англ.: Union of South American Nations, ісп.: Unión de Naciones Suramericanas (UNASUR), парт.: União de Nações Sul-Americanas (UNASUL), нідэрл.: Unie van Zuid-Amerikaanse Naties) (іншая назва - Дэкларацыя Куска) — рэгіянальная палітычная і эканамічная арганізацыя дзяржаў Паўднёвай Амерыкі, створаная 8 снежня 2004.

Падпісанне дэкларацыі аб стварэнні новай арганізацыі адбылося на саміце 12 дзяржаў у Куска (Перу).

У яе ўвайшлі дзяржавы-члены Паўднёваамерыканскага агульнага рынку МЕРКАСУР (Аргенціна, Бразілія, Парагвай і Уругвай), Андскай супольнасці (Балівія, Венесуэла, Калумбія, Перу і Эквадор), а таксама Чылі, Гаяна і Сурынам.

Гаяна і Сурынам падпісалі дэкларацыю, але адклалі сваё ўступленне ў паўднёваамерыканскую супольнасць нацый на нявызначаны тэрмін.

Найбольшую актыўнасць пры стварэнні супольнасці праявілі былыя прэзідэнты Перу Алехандра Таледа і Бразіліі Луіс Інасіу Лула да Сілва.

У дэкларацыі паказана, што яна адлюстроўвае імкненне народаў Лацінскай Амерыкі да інтэграцыі, адзінства і будаўніцтва агульнай будучыні. Асноўная задача новага саюза — на працягу 15 гадоў дамагчыся інтэграцыі эканомік і стварэння зоны свабоднага гандлю.

Плануецца, што першы час Паўднёваамерыканскім супольнасць будзе развівацца шляхам палітычнай каардынацыі дзеянняў краін-удзельніц, а ў будучыні павінны быць створаны агульнаамерыканскія інстытуты — савет міністраў, паўднёваамерыканскі парламент і суд правасуддзя.