Сербская рэвалюцыя

Сербская рэвалюцыя (Српска револуција) — тэрмін, які выкарыстоўваецца для вылучэння перыяду гісторыі Сербіі ў 1804—1835 гадах. Упершыню гэты тэрмін спажыў Леапольд фон Ранцы ў сваёй кнізе«Die Serbische Revolution», апублікаванай у 1829 годзе.

Тэрмін уключае перыяд, які складаецца з:

Першае сербскае паўстанне (1804—1813 года)
Паўстанне Хаджы Продана (1814 год)
Другое сербскае паўстанне (1815 год)
Афіцыйнае прызнанне сербскай дзяржавы (1815—1835 года)

Першая частка Сербскай рэвалюцыі (1804—1815 года) адзначылася разлютаванай барацьбой за незалежнасць Сербіі ад Асманскай імперыі з двума ўзброенымі паўстаннямі. Другая частка (1815—1835 года) стала часам мірнай кансалідацыі палітычнай улады і павелічэння аўтаномных правоў Сербскага княства. Прыняцце першай Канстытуцыі ў 1835 годзе адмяніла феадалізм і прыгон і зрабіла краіну незалежнай.

У выніку Сербскай рэвалюцыі адбылося вызваленне Сербіі ад турэцкага ўрада, і адраджэнне сербскага таварыства, а таксама прыняцце першай пісанай Канстытуцыі Сербіі ў 1835 годзе.