Эміль Верхарн

Эміль Верхарн
Эміль Верхарн
Асабістыя звесткі
Імя пры нараджэнні	фр.: Émile Adolphe Gustave Verhaeren
Дата нараджэння	21 мая 1855[…]
Месца нараджэння	Сент-Аман[d], Puurs-Sint-Amands[d], акруга Мехелен[d], правінцыя Антверпен, Бельгія;
Дата смерці	27 лістапада 1916[…] (61 год)
Месца смерці	Руан, Францыя;
Пахаванне	tomb of Emile Verhaeren and Marthe Verhaeren[d];
Грамадзянства	Бельгія;
Жонка	Marthe Massin[d]
Альма-матар	Лёвенскі каталіцкі ўніверсітэт; Стары Лёвенскі ўніверсітэт[d]; Sint-Barbaracollege[d];
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	пісьменнік, паэт, драматург
Гады творчасці	1875 — 1916
Мова твораў	французская
Грамадская дзейнасць
Член у	Cercle Artistique et Littéraire[d];
Узнагароды	Taylorian Lecture[d]
Подпіс
	Творы ў Вікікрыніцах
	Медыяфайлы на Вікісховішчы
	Цытаты ў Вікіцытатніку

Эміль Верха́рн (фр.: Émile Verhaeren; 21.5.1855, Сент-Аман каля Антверпена, Бельгія — 27.11.1916) — бельгійскі паэт, драматург і крытык. Пісаў на французскай мове.

Біяграфія

Скончыў езуіцкі калегіум і юрыдычны факультэт Брусельскага ўніверсітэта. Адзін з заснавальнікаў літаратурнага руху «Маладая Бельгія» (1881).

Аўтар паэтычных зборнікаў «Фламандкі» (1883), «Манахі» (1886), «Вечары» (1887), «Крушэнні» (1888), «Чорныя паходні», «Постаці на маёй дарозе» (абодва 1891), «Ашалелыя вёскі» (1893), «Гарады-спруты», «Прывідныя вёскі», «Дванаццаць месяцаў» (усе 1895), «Лозы майго муру» (1899), «Мітуслівыя сілы» (1902), «Уся Фландрыя» (1904—11), «Паэмы і легенды Фландрыі і Брабанта» (1916), лірычных драм («Кляштар», 1900), мастацкіх біяграфій («Рэмбрант», 1904; «Рубенс», 1910), антываеннай публіцыстычнай кнігі «Скрываўленая Бельгія» (1915).

У паэзіі Э. Верхарна адчувальны ўплыў творчасці У. Уітмена і французскіх сімвалістаў. Яна надзвычай цікавіла М. Багдановіча, які пераклаў на беларускую мову верш «Паўстанне». Творы Э. Верхарна перакладаў на беларускую мову Л. Баршчэўскі.