Новы мабілізацыйны «расклад № 20» дапушчана было ўвесці толькі ў канцы 1914 года, і з ім узгодненыя былі планы разгортвання рускіх узброеных сіл у выпадку вайны з Траістым саюзам. Пакуль жа армія кіравалася старым раскладам («зменены 19-ы"), і таму мабiлiзацыйныя планы, не адпавядалі і парадку разгортвання. Так, напрыклад, плана фарміравання штаба і ўпраўлення новай 8-й арміі не існавала зусім. Вышэйшы склад арміі быў прызначаны тэлеграмай з Пецярбурга 31 ліпеня, г.зн. у першы дзень мабілізацыі. Астатні асабовы склад мне давялося набіраць экспромтам з вялікімі цяжкасцямі, у хаосе першых дзён мабілізацыі. А тылавыя ўстановы былі складзеныя для 8-й арміі толькі на 15-ы дзень мабілізацыі ...
— Дзянікін А. І. Шлях рускага афіцэра (М .: Сучаснік, 1991) c. 241
Дзеянні падчас чэрвеньскага наступлення Рускай імператарскай арміі
Праз 2 дні пасля пачатку распрацоўкі наступу ў арміі, якую ўзначальваў генерал Карнілаў, 25 чэрвеня 1917 года, яго войскі прарвалі пазіцыі 3-й аўстрыйскай арміі Кірхбаха, на захад ад Станіславава. Ужо 26 чэрвеня разгромленыя Карнілавым войскі Кірхбаха беглі, захапляючы за сабой і падаспеўшую ім на дапамогу нямецкую дывізію.
У ходзе наступленняармія генерала Карнілава прарвала аўстрыйскі фронт на працягу 30 вёрст, узяла ў палон 10 тыс. салдат праціўніка і 150 афіцэраў, а таксама каля 100 гармат. Дзянікін у сваіх успамінах пазней напіша, што «Выхад на Ломніцу адкрываў Карнілаву шляху на даліну Стрыя і на зносіны арміі графаБотмера. Нямецкая галоўная кватэра лічыла становішча галоўнакамандуючагаУсходнім фронтамкрытычным»[3].
Аднак рушыўшы ўслед прарыў германцаў на фронце 11-й арміі, якая збегла перад немцамі, нягледзячы на велізарную сваю перавагу ў колькасці і тэхніцы[4] з прычыны сваёй разбэшчанасці і развалу з-за разлагаючай рэвалюцыйнай агітацыі, нівеляваўшы першапачатковыя поспехі рускіх армій.