Фрыдрых Мерц

Фрыдрых Мерц
Фрыдрых Мерц
	ням.: Friedrich Merz
член бундэстага Германіі[d]
	10 лістапада 1994 — 26 кастрычніка 1998
дэпутат Еўрапейскага парламента
	25 ліпеня 1989 — 18 ліпеня 1994
11-ы старшыня фракцыі ХДС/ХСС у Бундэстагу[d]
	29 лютага 2000 — 24 верасня 2002
член бундэстага Германіі[d]
	з 26 кастрычніка 2021
член бундэстага Германіі[d]
	18 кастрычніка 2005 — 27 кастрычніка 2009
член бундэстага Германіі[d]
	17 кастрычніка 2002 — 18 кастрычніка 2005
член бундэстага Германіі[d]
	26 кастрычніка 1998 — 17 кастрычніка 2002
старшыня ХДС[d]
	з 22 студзеня 2022
Папярэднік	Армін Лашэт
член бундэстага Германіі[d]
	з 25 сакавіка 2025
10-ы федэральны канцлер Германіі
	з 6 мая 2025
Папярэднік	Олаф Шольц
Нараджэнне	11 лістапада 1955 (69 гадоў); Брылон, Brilon District[d], адміністрацыйная акруга Арнсберг, Паўночны Рэйн-Вестфалія, ФРГ;
Бацька	Joachim Merz[d]
Маці	Paula Merz[d]
Жонка	Charlotte Merz[d]
Дзеці	Philippe Merz[d]
Веравызнанне	каталіцтва
Партыя	Хрысціянска-дэмакратычны саюз Германіі;
Член у	Атлантычны мост[d]; Трохбаковая камісія[d]; KDStV Bavaria Bonn[d]; Initiative Neue Soziale Marktwirtschaft[d]; наглядальны савет[d]; наглядальны савет[d]; наглядальны савет[d]; наглядальны савет[d];
Адукацыя	Бонскі ўніверсітэт; Gymnasium Petrinum[d] (1971); Q97397282? (1975); Марбургскі ўніверсітэт;
Дзейнасць	палітыка, права, justice and judicial activities[d], менеджмент і лабізм
Месца працы	Mayer Brown[d]; BlackRock[d]; Verband der Chemischen Industrie e.V.[d];
Аўтограф
Узнагароды	Ордэн за барацьбу з сур’ёзнасцю[d] (2006)
Сайт	friedrich-merz.de (ням.)
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Фрыдрых Мерц (ням.: Friedrich Merz; нар. 11 лістапада 1955(1955-11-11)^[1]^[2], Брылон, Паўночны Рэйн-Вестфалія^[3]) — нямецкі палітык і лідар Хрысціянска-дэмакратычнага саюза (ХДС). Пасля перамогі ХДС/ХСС на парламенцкіх выбарах, 6 мая 2025 года заступіў на пасаду Федэральнага канцлера Германіі.

Ранняе жыццё

Нарадзіўся 11 лістапада 1955 года ў мястэчку Брылан у Германіі^[6]. Яго бацька Ёахім працаваў суддзёй і быў сябрам Хрысціянска-дэмакратычнага саюза. яго маці паходзіла з французскіх гугенотаў, а дзед з матчынага боку быў мэрам Брылана. Сам Фрыдрых з'яўляецца каталіком^[7]^[8]^[9].

Па заканчэнні школы ў 1975 годзе Мерц праходзіў вайсковую службу, стаўшы артылерыстам. З 1976 года вывучаў права дзякуючы стыпендыі з Фонду Конрада Адэнаўэра спачатку ў Бонскім універсітэце, а пазней у Марбургскім універсітэце. У Боне стаў сябрам рымска-каталіцкага студэнцкага брацтва, заснаванага ў 1844 годзе. Пасля заканчэння ўніверсітэтаў працаваў суддзёй у Саарбрукене. У 1986 годзе ён пакінуў пасаду суддзі, каб з 1986 па 1989 гады працаваць адвакатам у Нямецкай асацыяцыі хімічнай прамысловасці ў Боне і Франкфурце^[10].

Кар’ера

Пачатак палітычнай дзейнасці

У 1972 годзе, у веку сямнаццаці гадоў, стаў сябрам моладзевага крыла ХДС^[6]. У 1980 годзе стаў прэзідэнтам Брыланскага аддзялення моладзевай арганізацыі партыі. У 1989 годзе балатаваўся ад партыі ў Еўрапарламент, стаўшы дэпутатам на адзін тэрмін да 1994 года. Уваходзіў у склад камітэту па эканамічных і валютных справах, а таксама быў залучаны ў дэлегацыю парламента па сувязях з Мальтай. Пасля федэральных выбараў у Германіі ў 1994 годзе стаў дэпутатам Бундэстагу ад сваёй выбарчай акругі Гохзаўэрланд. У першы тэрмін далучыўся да фінансавага камітэта.

У кастрычніку 1998 года Мерц стаў віцэ-старшынёй, а ў лютым 2000 года старшынёй парламенцкай групы ХДС/ХСС (разам з Міхаэлем Глосам), замяніўшы на гэтай пасадзе Вольфганга Шойбле. У гэтай якасці быў лідарам апазіцыі ў Бундэстагу падчас першага тэрміна канцлера Герхарда Шрэдэра. Напярэдадні федэральных выбараў 2002 года Эдмунд Штойбер уключыў Мерца ў склад свайго ценявога кабінету дзеля кампаніі хрысціянскіх дэмакратаў. Мерц быў экспертам Штойбера па фінансавых рынках і нацыянальным бюджэце^[11]. У 2006 годзе быў адным з дзевяці парламентарыяў, якія падалі скаргу ў Федэральны канстытуцыйны суд супраць раскрыцця дадатковых крыніц прыбыткаў, але скарга была безвыніковай^[12]. У 2007 годзе Мерц абвясціў, што не будзе балатавацца на палітычныя пасады на выбарах 2009 года.

Праца ў прыватным сектары

Пасля таго, як пайшоў з палітыкі, Мерц працаваў карпаратыўным адвакатам. Сярод розных прац уваходзіў у назіральныя рады аэрапорта Кёльн—Бон, футбольнага клуба «Барусіі» (Дортмунд) і Нямецкай біржы. У 2012 годзе ён далучыўся да выбарчай групы Норберта Рэтгена на выбарах у Паўночным Райне — Вестфаліі ў якасці дарадцы па эканамічнай палітыцы^[13].

Вяртанне ў палітыку

Пасля таго, як Ангела Меркель заявіла аб сваім намеры сысці з пасады лідара партыі ХДС, Мерц абвясціў, што будзе балатавацца на наступных выбарах кіраўніцтва партыі ў 2018 годзе^[14]. Ягоную кандыдатуру прасоўваў Шойбле^[15]. 7 снежня 2018 года ў другім туры выбараў лідара Мерц атрымаў паражэнне ад Анегрэт Крамп-Карэнбаўэр^[14]^[16]. У 2021 годзе ён яшчэ раз спрабаваў стаць старшынёй партыі, але зноў не даў рады. Напярэдадні федэральных выбараў ў 2021 годзе Патрык Зэнсбург не здолеў заручыцца падтрымкай сваёй партыі. У выніку Мерц замест гэтага замяніў яго, вярнуўшыся ў Бундэстаг пасля 12-гадовай адсутнасці^[17].

У тым жа 2021 годзе адбыліся новыя выбары на пасаду лідара партыі, дзе ўжо з трэцяй спробы палітык стаў старшынёй партыі.

Погляды

Мерц займаецца пытаннямі эканомікі, замежнай і сямейнай палітыкі і бяспекі. Ён характарызуе сябе як сацыяльна-кансерватыўнага і эканамічна ліберальнага палітыка. Палітык разглядаецца як прадстаўнік традыцыйнага кансерватыўнага і прадпрымальніцкага крылаў ХДС^[18]. Будучы маладым палітыкам у 1970-х і 1980-х гадах, ён быў перакананым прыхільнікам-антыкамуністам. яго кніга «Адважвайцеся на большы капіталізм» абараняе эканамічны лібералізм. Мерц быў старшынёй асацыяцыі Атлантык-Бруке, якая спрыяе нямецка-амерыканскаму паразуменню і атлантызму і з’яўляецца перакананым прыхільнікам Еўрапейскага Саюза і НАТА. У той час як Мерц, як лідар апазіцыі, запатрабаваў ад нямецкага ўрада Олафа Шольца паставіць нямецкія крылатыя ракеты Taurus ва Украіну^[19]. Сам ён заяўляў, што не абавязкова пастаўляў бы гэтыя ракеты, калі б сам быў канцлерам.