Драгомирово

**Драгомирово**
	Драгомирово
	Драгомирово Местоположба на Драгомирово во Македонија Драгомирово на карта
	Координати 41°27′43″N 22°42′35″E / 41.46194°N 22.70972°E
Регион	Југоисточен
Општина	Босилово
Население	нема жит.; (поп. 2021)
Шифра на КО
Надм. вис.	220 м
	Драгомирово на општинската карта ; Атарот на Драгомирово во рамките на општината
	Драгомирово на Ризницата

Драгомирово — историско село во Струмичко, денес на територијата на Општина Босилово, недалеку од Струмица.

Географија

Селото се наоѓало во Струмичкото Поле на патот Струмица - Берово, меѓу селата Дабиље и Петралинци.^[2] Низ местото поминува реката Турија, околу 1,5 км од нејзината растока со р. Азмак.

Пподрачјето на некогашното село денес е во атарот на с. Босилово.

Историја

Во XIX век Драгомирово било мало село во Струмичката каза. Во „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника“ во 1873 г. Драгомирово (Dragomirovo) се води како село со 20 домаќинства и население од 71 Македонец.^[3]^[4] Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 г. селото имало 195 жители Македонци христијани.^[3]^[5]

На почетокот на XX век жителите на селото потпаднале под врховенството на Бугарската егзархија. По податоци на егзархискиот секретар Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 г. во Драгомирово (Dragomirovo) имало 160 Македонци и 12 Роми.^[3] Имало училиште со 1 учител и 12 ученици.^[6]

Личности

Родени во Драгомирово

Васил Драгомиров (1881-1969) — револуционер

Поврзано

Струмичко Поле

Наводи

↑ „Пописна слика на населените места во Македонија, Попис 2021“. Државен завод за статистика. Посетено на 22 декември 2022.
↑ „Борбите в Македония - Спомени на отец Герасим, Георги Райков, Дельо Марковски, Илия Докторов, Васил Драгомиров“, Борис Йорданов Николов, ИК „Звезди“, 2005 г., стр. 145, ISBN 9549514560
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
↑ „Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г.“ Македонски научен институт, София, 1995. стр. 188-189
↑ Кънчов, Васил. „Македония. Етнография и статистика“. София, 1900, стр. 160.
↑ Brancoff, D.M. La Macédoine et sa Population Chrétienne, Paris, 1905, pp. 106-107.