Вон Европа постојат четири класи на француски територијални единици: прекуморски департмани/региони, прекуморски заедници, особената територија Нова Каледонија и ненаселени територии. Од правно и управно гледите, овие класи имаат различен правен статус и степен на автономија, иако сите трајно населени територии имаат свои претставници во Националното собрание и Сенатот на Франција кои заедно го сочинуваат Парламентот на Франција.
Во јануари 2023 г. во прекуморска Франција имала 2.816.000 жители.[4] Највеќето од нив се државјани на Франција и Европската Унија со право на глас во француските и европските избори.
Вкупно население на сите во прекуморски департмани и заедници во 2023 г.
Прекуморски региони имаат ист статус како регионите во самата Франција. Францускиот устав налага дека во нив важат истите закони како во метрополска Франција, но со можност за прилагодување на регионалните потреби. Затоа, месните администрации на прекуморските региони немаат право да носат закони.
Мајот (од 2011) 1976–2003: особена прекуморска територија; 2001–2003: со статус на департманска заедница; 2003–2011: прекуморска заедница. Во 2009 г. е распишан референдум на кој населението се изјаснило дека сака да стане прекуморски департман. Тоа стапило на сила на 31 март 2011 г.
Категоријата „прекуморска заедница“ (collectivité d'outre-mer или COM) е создадена со уставната реформа во 28 март 2003 г. Секоја прекуморска заедница има свои статутарни закони.
За разлика од прекуморските департмани/региони, прекуморските заедници имаат право да носат свои закони, освен за работите во надлежност на централната влада (одбрана, меѓународни односи, трговија и монетарна политика, правосудно и управно право). Со заедниците управуават месно избрани собранија, како и францускиот парламент и француската влада, каде се застапени од Министерот за прекуморјето.
Француска Полинезија (1946–2003: прекуморска територија, од 2003: прекуморска заедница) Во 2004 добила статус на „прекуморска земја“ (pays d'outre-mer), но Уставниот совет на Франција појаснил дека ова не подразбира нова политичка категорија.
Свети Вартоломеј: Во 2003 г. населението изгласало да стане прекуморска заедница на Франција. Свети Вартоломеј не е дел од Европската Унија со промената на статусот во 2012 г.
Свети Мартин: Во 2003 г. населението изгласало одвојување од Гваделуп за да стане одделна прекуморска заедница на Франција.[5] На 7 февруари 2007 г. францускиот парламент на обете им доделил статус на прекуморска заедница.[6] Тој стапил на сила на 22 февруари 2007 г. со објавувањето во служен весник.[7] Свети Мартин и понатаму е дел од Европската Унија, како што е изложено во Лисабонскиот договор.[8]
Свети Петар и Микелон (1976–85: прекуморски департман, 1985–2003: особена прекуморска територија, од 2003: прекуморска заедница). Иако има политички статус на прекуморска заедница, тој се нарекува „територијална заедница“.
Валис и Футуна (1961–2003: прекуморска територија, од 2003: прекуморска заедница). Сè уште често се нарекува „територија“.
Особена заедница
Нова Каледонија имала статус на прекуморска територија од 1946 до 1998 г. но со Нумејската спогодба од 1998 г. се стекнала со особен статус (statut particulier), на сила од 1999 г. Напоредно на француското и европското, воведено и новокаледонско државјанство; во тек е процесот на постепено предавање на надлежностите од француската држава со временска рамка од 15-20 години.[9]
Процесот сепак мора да се одобри на референдум. На досегашниоте референдуми населението се изјаснувало против независност на земјата.[10]
Прекуморска територија
Француски Јужни и Антарктички Земји или ФЈАЗ (Terres Australes et Antarctiques Françaises, TAAF); прекуморска територија на франција (од 1956). Ова денес е единствената прекуморска територија. Со законот од 21 февруари 2007 г. Расеаните Острови се прогласени за петтиот округ на ФЈАЗ.
Посебен статус
Клипертон (француски: Île de Clipperton или Île de la Passion; шпански: Isla de la Pasión) е ненаселен кораленатол во Тихиот Океан со површина од 9 км2. Се наоѓа на 1.280 м југозападно од Акапулко, Мексико. Тој е во државна сопственост под непосредна управа на владата, и со него управува францускиот Министер за прекуморјето.
Знаме на Министерот за прекуморјето на Франција
Учество во законодавството
Со население од 2.816.000 жители (2023), прекуморска Франција сочинува 4,1 % од населението на Француската Република.[4] Нејзините единици имаат свои претставници во двата дома на Францускиот парламент. Во 2022-2027 г. прекуморска Франција била претставена од 27 претаници во Националното собрание на Франција, или 4,7 % од вкупно 577 пратеници во државното собрание:
Преглед
Населени департмани и заедници
Единаесетте населени прекуморски територии на Франција се:
На 29 март 2009 г. жителите гласале да бидат прогласени за премуморски департман / регион. Ова стапило на сила на 31 март 2011 г. На него полагаат право и Коморите.
↑Land area of the four old overseas departments ([1]), Mayotte, the overseas collectivities, and New Caledonia (page 21), the French Southern and Antarctic Lands and the Scattered Islands ([2]Архивирано на 19 јуни 2018.), and Clipperton ([3]Архивирано на 5 март 2020.).
↑ 4,04,1The population of all five overseas departments totaled 2,208,000 in January 2023.[4] The population of the overseas collectivities amounted to 608,000 inhabitants (Saint-Pierre and Miquelon [5], Saint-Barthélemy [6], Saint-Martin [7], French Polynesia [8], Wallis et Futuna [9], New Caledonia [10]). The total population of the overseas departments and territories of France is estimated at 2,816,000.
↑„French Caribbean voters reject change“. Caribbean Net News. 9 декември 2003. Архивирано од изворникот на 18 март 2009. Посетено на 9 февруари 2007. However, voters in the two tiny French dependencies of Saint-Barthélemy and Saint-Martin, which have been administratively attached to Guadeloupe, approved the referendum and are set to acquire the new status of "overseas collectivity".
.svg)
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
