Сурферска зонаКако што површинските бранови на океанот се приближуваат до брегот, тие стануваат повисоки и се распаѓаат, формирајќи ја пенестата, шамчеста површина наречена сурф. Регионот на распаѓачки бранови ја дефинира зоната на сурфање, или зоната на распад. По пробивањето во зоната на сурфање, брановите (сега намалени во висина) продолжуваат да се движат и тие се надоврзуваат на наведнатата предница на плажата, формирајќи наплив на вода наречен сваш. Водата потоа повторно тече назад како одмивање. Блиската зона каде брановата вода доаѓа на плажата е зоната за сурфање. Водата во зоната на сурфање е плитка, обично помеѓу 5 и 10m (16 и 33 стапки) длабочина; ова предизвикува брановите да бидат нестабилни. ЖивотниЖивотните кои често живеат во зоната за сурфање се ракови, школки и полжави. Сурферски школки и кртски ракови се два вида кои се издвојуваат како жители на зоната за сурфање. И двете од овие животни се многу брзи копачи. Сурферската школка, позната и како променлива кокина, е филтер хранач кој ги користи своите жабри за филтрирање на микроалги, ситни зоопланктони и мали честички од морската вода. Кртскиот рак е хранител со суспензија што јаде така што го фаќа зоопланктонот со неговите антени. Сите овие суштества се закопуваат во песокот за да избегнат да бидат вовлечени во океанот од плимата и брановите. Тие исто така се закопуваат во песокот за да се заштитат од грабливци. Зоната за сурфање е полна со хранливи материи, кислород и сончева светлина што ја прави зоната многу продуктивна со животински свет. Струи на отцепување Зоната за сурфање може да содржи опасни струи на отцепување: силни локални струи кои течат на брегот и претставуваат закана за капачите. Тековните изгледи го користат следниов сет на квалификации:
ПоврзаноНаводи
Надворешни врски
|
Portal di Ensiklopedia Dunia
