Las fòrmas ancianas son Bernolio en 934-942, de Bernol en 1096, Bernoill vers 1175. la prononciacion es [bɛɾ'nɛj] [1]. Bernuèlh vendriá dau nom gallic d'òme Brennos e dau mot gallic ialo, « esclarziera » : Brennos + ialo[2], Brennos + ó + ialo[3],[4],[1], Brennos + ó + ialo, emb l'atraccion de Berno, nom germanic d'òme [5].
Segon Xavier Delamarre, lo mot ialon prenguèt en gallic tardiu lo sens de « vilatge », per l'amor que un vilatge se creava mai que mai en desboijant un bòsc. Lo nom de persona Brennos sembla una varianta expressiva de branos, « lo cròc, lo corbeu », e pren lo sens de « guerrier, chap » [6]. Adonc, se poiriá ben que lo sens de Brennoialon siá en realitat « l'esclarziera o lo vilatge dau chap (dau chefe) », puslèu que la referéncia a un nom personau. D'un autre costat, totjorn segon Delamarre, los noms de tipe Bernuèlh serián benleu « l'esclarziera dau jutjament », *barno-ialon; barn es en galés « jutjament, opinion » e lo gallic barnauno- poiriá èsser « lo jutge » [7]. Quela explicacion o suposicion, justificada sus Berneuil-en-Bray atestat Barnogilum au segle VII, fai que la metatèsi Bren- > Bern- es pas necessària.
.svg)
.svg){kind=small}
