Fòrmas ancianas : Sancto Pardulfo vers 1175, ecclesia Sancti Pardulphi au segle XII. La prononciacion es [sɛ̃ pɛ̃ɾ'du] [1]. Sent Perdos ven dau nom de Pardulphus, nom germanic Pard-wulf o Bard-wulf (germanic Pard, laupard, Wulf, lop) que correspond a un ermita garit miraculosament de la 'vuglessa, puei que venguet abat de Garait (segles VII e VIII) [2],[1]; a tombat sistematicament, en Occitània, dins l'atraccion de perdon, adaptat en francés en Pardoux, Perdon, Pardon, etc [3]. La preséncia de la sillaba iniciala per- e non pas par- es un indici clar. La preséncia d'una nasala finala ne seriá un autre, se lo parlar locau l'articula regularament quand n'i a una (mas lo lemosin l'articula pas). La grafia occitana autentica dau nom ne'n depend (Perdós / Perdos / Pardós, emb -s finala, es probablament analogic de -x francés, qu'a paguna justificacion etimologica o fonetica). La sola grafia es Sent Perdon.
.svg)
.svg){kind=small}
