Las fòrmas ancianas son : in parofia Sancti Medardi, vers 1060, parochia Sancti Medardi Eschisador en 1113-1133, St Merd ou Médard, sens data. La prononciacion es [sɛ̃ mɛ:ɾ] [1]. Sent Mèrd es un agiotoponime : 'quò's un nom de luec que fa referéncia a un nom de sent. S'agís de Sanctus Medardus (456 - 8 de junh 545), evesque de Noyon en Picardia (França), dont lo nom ven dau germanic Math (fòrça) -hard (dur)[2],[3],[1].
En occitan, a part en Gasconha occidentala e meridionala que consèrva inalterat lo -d- intervocalic, Medard es una fòrma sabenta. Una de las fòrmas occitanas d'origina populara (per evolucion normala) es Mesard (-d- intervocalic > -z-, grafiat -s-), coma a Sent Mesard, mas pus au nòrd -z- intervocalica dispareis, çò que dona Meard e, per evitament de l'iatus, Merd, Mèrd, Miard, etc. En francés, la fòrma populara es normalament Mar(d) (grafiat Mard, Mars, Marc).
Eschirador
Las fòrmas ancianas son Eschasador en 1031-51, Escasador vers 1120, Eschesator davant 1140, Chizador a la fin dau segle XIII o au segle XIV.
Lo nom ven de l'occitan cazar, « perveire (= provesir) d'una concession sus las terras d'un senhor ». Lo sufixe -ador correspond a l'autor de l'accion (de concedir). Lo nom es alterat [per dissimilacion vocalica e per rotacisme]. Dins lo parlar, -r finala se pronóncia o non segon los cas [1].
.jpg)
.svg){kind=small}
