ਖ਼ਿਲਜੀ ਵੰਸ਼
ਖ਼ਿਲਜੀ ਵੰਸ਼ ਜਾਂ ਖ਼ਲਜੀ ਸਲਤਨਤ ਮੱਧ ਕਾਲੀਨ ਭਾਰਤ ਦਾ ਇੱਕ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਸੀ। ਇਸਨੇ ਦਿੱਲੀ ਸਲਤਨਤ ਉੱਤੇ 1290-1320 ਈਸਵੀ ਤੱਕ ਰਾਜ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਵੰਸ਼ ਨੂੰ ਜਲਾਲ ਉੱਦ-ਦੀਨ ਖਿਲਜੀ ਨੇ ਗ਼ੁਲਾਮ ਖ਼ਾਨਦਾਨ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਕੇ ਕੀਤਾ ਸੀ।[3] ਗੁਲਾਮੀਸਲਤਨਤ ਦੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਅੰਦਰ, ਅਲਾਉੱਦੀਨ ਖ਼ਿਲਜੀ ਦੇ ਰਾਜ ਦੌਰਾਨ, ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਅੱਧੀ ਆਬਾਦੀ ਮੁਸਲਿਮ ਅਹਿਲਕਾਰਾਂ, ਅਮੀਰਾਂ, ਦਰਬਾਰੀ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਅਤੇ ਕਮਾਂਡਰਾਂ ਲਈ ਨੌਕਰਾਂ, ਰਖੇਲਾਂ ਅਤੇ ਪਹਿਰੇਦਾਰਾਂ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਗੁਲਾਮ ਸਨ। ਖ਼ਿਲਜੀ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਗੁਲਾਮੀ, ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਇਸਲਾਮੀ ਰਾਜਵੰਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ, ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦੋ ਸਮੂਹ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ - ਫੌਜੀ ਮੁਹਿੰਮਾਂ ਦੌਰਾਨ ਜ਼ਬਤ ਕੀਤੇ ਗਏ ਵਿਅਕਤੀ, ਅਤੇ ਉਹ ਲੋਕ ਜੋ ਆਪਣੇ ਕਰ ਅਦਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਪਾਏ ਸਨ। ਗ਼ੁਲਾਮੀ ਅਤੇ ਗੁਲਾਮੀ ਮਜ਼ਦੂਰੀ ਦੀ ਸੰਸਥਾ ਖ਼ਲਜੀ ਖ਼ਾਨਦਾਨ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਵਿਆਪਕ ਹੋ ਗਈ ਸੀ; ਮਰਦ ਗੁਲਾਮਾਂ ਨੂੰ ਬੰਦਾ, ਕਾਇਦ, ਗੁਲਾਮ ਜਾਂ ਬੁਰਦਾ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਬੰਦੀ ਜਾਂ ਕਨੀਜ਼ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਸ਼ਾਸ਼ਕ
ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਜਗ੍ਹਾਅਲਾਉਦੀਨ ਖ਼ਿਲਜੀ ਨੂੰ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਇੰਡੋ-ਮੁਹੰਮਦਨ ਆਰਕੀਟੈਕਚਰ, ਇੱਕ ਸ਼ੈਲੀ ਅਤੇ ਉਸਾਰੀ ਮੁਹਿੰਮ ਦਾ ਸਿਹਰਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਤੁਗਲਕ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਵਧਿਆ ਸੀ। ਖਲਜੀ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਪੂਰੇ ਕੀਤੇ ਗਏ ਕੰਮਾਂ ਵਿੱਚ, ਅਲਾਈ ਦਰਵਾਜ਼ਾ - ਕੁਤਬ ਕੰਪਲੈਕਸ ਦੀਵਾਰ ਦਾ ਦੱਖਣੀ ਗੇਟਵੇ, ਰਾਪੜੀ ਵਿਖੇ ਈਦਗਾਹ, ਅਤੇ ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਜਮਾਤ ਖਾਨਾ ਮਸਜਿਦ ਹਨ। ਅਲਾਈ ਦਰਵਾਜ਼ਾ, ਜੋ ਕਿ 1311 ਵਿੱਚ ਪੂਰਾ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਨੂੰ 1993 ਵਿੱਚ ਕੁਤਬ ਮੀਨਾਰ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਸਮਾਰਕਾਂ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਵਜੋਂ ਯੂਨੈਸਕੋ ਦੀ ਵਿਸ਼ਵ ਵਿਰਾਸਤ ਟਿਕਾਣਾ ਵਜੋਂ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।[4]
ਹਵਾਲੇ
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
![ਖ਼ਿਲਜੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਸ਼ਾਸ਼ਿਤ ਖੇਤਰ (ਗੂੜਾ ਹਰਾ) ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਹਾਇਕ ਖੇਤਰ (ਫਿੱਕਾ ਹਰਾ).[1]](%E0%A8%A4%E0%A8%B8%E0%A8%B5%E0%A9%80%E0%A8%B0:Delhi_Sultanate_under_Khalji_dynasty_-_based_on_A_Historical_Atlas_of_South_Asia.svg)
Portal di Ensiklopedia Dunia
