கருதுகோள்நிலையிலுள்ள இந்த எளிய கோபால்ட்(II) சயனேட்டு தயாரிக்கப்பட்டதாக நிரூபிக்கப்படவில்லை. இருப்பினும், டெட்ரா ஐசோசயனனேட்டோகோபால்ட்(II) அயனி (Co(NCO)42-) அறியப்படுகிறது. இதன் நீல நிறம் கோபால்ட்(II) அயனிகளுக்கான தர சோதனையாகப் பயன்படுத்தப்படுகிறது.
வரலாறு
கோபால்ட்(II) சயனேட்டு சேர்மம் 1952 ஆம் ஆண்டில் பிரிடின் கோபால்ட்(II) சயனேட்டை வெற்றிடத்தின் கீழ் கவனமாக சூடாக்குவதன் மூலம் தயாரிக்கப்பட்டதாகக் கூறப்பட்டது. ஆனால் இது நிரூபிக்கப்படவில்லை[1]
இதற்கு மாறாக டெட்ரா ஐசோசயனனேட்டோகோபால்ட்(II) அயனி காணப்படுவதாக எக்சு கதிர் படிகவியல் ஆய்வுகள் கூறுகின்றன, இவ்வயனி பரவலாகவும் காணப்படுகிறது.[2] 1871 ஆம் ஆண்டில் முதன்முதலில் தயாரிக்கப்பட்ட பிறகு, இது கோபால்ட்(II) அயனிக்கான ஒரு தரமான சோதனையாகப் பயன்படுத்தப்பட்டது.[3]
டெட்ராகிசு(பிரிடின்)கோபால்ட்(II) சயனேட்டு போன்ற கோபால்ட்டின் மற்ற சயனேட்டு அணைவுச் சேர்மங்கள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளன.[4]
அணைவுச் சேர்மங்கள்
டெட்ராசயனேட்டோகோபால்டேட்டு(II) கரைசல்
டெட்ராசயனேட்டோகோபால்டேட்(II)
Co(C5H5)2]2[Co(NCO)4] போன்ற தொடர்புடைய டெட்ராசயனேட்டோகோபால்டேட்(II) அயனியின் பல சேர்மங்கள் கட்டமைப்பு ரீதியாக தெளிவுபடுத்தப்பட்டுள்ளன. இந்த அணைவுகள் அனைத்தும் அடர் நீல நிறத்தைக் கொண்டுள்ளன.[2][5]
கோபால்ட்சீனியம் [Co(C5H5)]+ மற்றும் 1-எத்தில்-3-மெத்திலிமிடசோலியம் குளோரைடு போன்ற மற்ற டெட்ராசயனேட்டோகோபால்டேட்(II) உப்புகளும் அறியப்படுகின்றன[2]
இதர கூட்டு விளைபொருட்கள்
பொட்டாசியம் சயனேட்டை கோபால்ட்(II) குளோரைடு போன்ற கரையக்கூடிய ஒரு கோபால்ட்டு உப்புடன் சேர்த்து வினைபுரியச் செய்து தொடர்ந்து ஒருங்கிணைப்பு முகவர்களான பிரிடீன், பைபிரிடீன்,[7] குயினோலின் மற்றும் 2,6-இருமெத்தில்பைராசின் போன்றவற்றை சேர்த்து கோபால்ட்(II) சயனேட்டு அணைவுச் சேர்மங்களை தயாரிக்கலாம்.[8]
கட்டமைப்பு
எளிமையான கோபால்ட்டு சயனேட்டு தெரியவில்லை என்றாலும், டெட்ராசயனேட்டோகோபால்டேட்(II) அயனியின் அமைப்பு தெளிவுபடுத்தப்பட்டுள்ளது. [Co(NCO)4]2- அயனியானது நைட்ரசன் பிணைக்கப்பட்ட நான்முகி மைய கோபால்ட்டு அணுவைக் கொண்டுள்ளது. கோபால்ட்டு நைட்ரசன் பிணைப்பு நீளம் 1.96 Å என்ற அளவில் காணப்படுகிறது. [2]
மேற்கோள்கள்
↑Albert V. Logan; David C. Bush; Charles J. Rogers (1952). "The Heats of Formation of Cobalt(II) and Nickel(II) Pyridinated Cyanates and Thiocyanates" (in en). Journal of the American Chemical Society74 (16): 4194–4195. doi:10.1021/ja01136a069.
↑ 2.02.12.22.3Tim Peppel; Alexander Hinz; Philipp Thiele; Monika Geppert-Rybczyńska; Jochen K. Lehmann; Martin Köckerling (2017). "Synthesis, Properties, and Structures of Low-Melting Tetraisocyanatocobaltate(II)-Based Ionic Liquids" (in en). European Journal of Inorganic Chemistry (5): 885–893. doi:10.1002/ejic.201601250.
↑C. W. Blomstrand (1871). "Zur Kenntniss der gepaarten Verbindungen des fünfatomigen Stickstoffs" (in de). Journal für Praktische Chemie3 (1): 186–224. doi:10.1002/prac.18710030119.
↑A.H. Norbury (1975). "Coordination Chemistry of the Cyanate, Thiocyanate, and Selenocyanate Ions" (in en). Advances in Inorganic Chemistry and Radiochemistry17: 231–386. doi:10.1016/S0065-2792(08)60064-3.
↑Karin Ruhlandt-Senge; Irina Sens; Ulrich Müller (1991). "Die Bildung von [Co(C5H5)2]NO3 und [Co(C5H5)2]2[Co(NCO)4] aus Cobaltocen, Ozon und Acetonitril sowie deren Kristallstrukturen" (in de). Zeitschrift für Naturforschung B46 (12): 1689–1693. doi:10.1515/znb-1991-1218.
↑F. Albert Cotton; Margaret Goodgame (1961). "Magnetic Investigations of Spin-free Cobaltous Complexes. V. Tetra-azido and Tetracyanato Cobaltate(II) Ions" (in en). Journal of the American Chemical Society83 (8): 1777–1780. doi:10.1021/ja01469a001.
↑A. B. P. Lever; S. M. Nelson (1966). "An analysis of the electronic spectra of bis-amine cobalt halides: a novel effect of steric hindrance" (in en). Journal of the Chemical Society A: Inorganic, Physical, Theoretical: 859–863. doi:10.1039/J19660000859.