Аляксей Канстанцінавіч Глебаў

Аляксей Канстанцінавіч Глебаў
М. Гусеў. Аляксей Глебаў. 1940-я
Імя пры нараджэнні	руск.: Алексей Константинович Глебов
Дата нараджэння	11 (24) сакавіка 1908
Месца нараджэння	Звяровічы, Краснінскі павет[d], Смаленская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	2 кастрычніка 1968(1968-10-02)[1] (60 гадоў)
Месца смерці	Мінск, БССР, СССР[2]
Месца пахавання	Усходнія могілкі
Грамадзянства	Расійская імперыя  БССР  СССР
Род дзейнасці	скульптар, дзеяч выяўленчага мастацтва
Месца працы	Беларуская дзяржаўная акадэмія мастацтваў
Жанр	скульптура
Вучоба	Беларускі дзяржаўны мастацкі тэхнікум (1930)
Уплыў на	Анатоль Аляксандравіч Анікейчык, Андрэй Міхайлавіч Заспіцкі, Эдуард Барысавіч Астаф’еў і Уладзімір Пятровіч Слінчанка
Прэміі
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Аляксе́й Канстанці́навіч Гле́баў (11 (24) сакавіка 1908, в. Звяровічы, Смаленская губерня (цяпер Краснінскі раён, Смаленская вобласць, Расія) — 2 кастрычніка 1968, Мінск, БССР) — беларускі скульптар, народны мастак БССР, лаўрэат Дзяржаўнай прэміі БССР (1976)^[3].

А. К. Глебаў нарадзіўся ў вёсцы Звяровічы (сучасны Краснінскі раён Смаленскай вобласці). У 1926—1930 гадах вучыўся ў Віцебскім мастацкім тэхнікуме^[3] ў М. А. Керзіна. Адзін з арганізатараў у Віцебску Аб’яднання моладзі Асацыяцыі мастакоў рэвалюцыі. Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны^[3].

З 1955 года выкладаў у Беларускім тэатральна-мастацкім інстытуце^[3].

Працаваў у галіне партрэтнай, сюжэтна-кампазіцыйнай і манументальнай пластыкі^[3]. Лепшыя работы адметныя тонкай мадэліроўкай формаў, пластычнасцю і эмацыйнай выразнасцю, майстэрствам выканання ў матэрыяле^[3].

Удзельнічаў у афармленні Дома ўраду БССР (бюст М. В. Фрунзэ, 1933), ствараў барэльефы для Дома Чырвонай Арміі (1936) і Палаца піянераў і школьнікаў (1940) у Мінску, скульптуры «Лявоніха» і «Крыжачок» для будынка Усесаюзнай сельскагаспадачай выстаўкі ў Маскве (1940)^[3].

Скульптар шмат гадоў працаваў над помнікам беларускаму першадрукару Францыску Скарыну. У 1946 годзе была створана невялікая па памерах мадэль першадрукара з глобусам у руках. У 1954 годзе з дрэва была выразаная новая статуя Скарыны, якая экспанавалася ў 1955 годзе на ВДНГ у Маскве.

У 1967 годзе Глебаў стварыў мадэль помніка Скарыну для Полацка. Адліць з бронзы скульптуру ён не паспеў, што зрабілі за яго яго вучні — скульптары Ігар Глебаў і Андрэй Заспіцкі.

У 1976 годзе Аляксею Глебаву пасмяротна была прысуджана Дзяржаўная прэмія БССР за помнік Францыску Скарыну ў Полацку^[4].

• Манумент Перамогі ў Мінску (1954), у сааўтарстве з А. А. Бембелем, З. І. Азгурам, С. І. Селіханавым
• Група «Грамадзянская вайна ў Беларусі» (гліна, 1937—1940, не захавалася)
• Конная статуя Л. М. Даватара (гіпс, 1945, Абласны краязнаўчы музей, Віцебск)
• Партрэт У. І. Уладамірскага (бронза, 1949)
• Помнік Францыску Скарыну ў Полацку (1974).
• Помнік Сталіну ў Мінску (1952), у сааўтарстве з А. А. Бембелем, З. І. Азгурам, С. І. Селіханавым.
• Помнік Якубу Коласу ў вёсцы Мікалаеўшчына Стаўбцоўскага раёна (1972), у сааўтарстве з І. Краўчанкам.
• Група «Максім Горкі і Янка Купала», 1949
• «Георгій Скарына» (дрэва, 1954),
• «Пасля працы. Улікоўшчыца» (1957)
• Група «Сустрэча У. І. Леніна на Фінляндскім вакзале ў красавіку 1917» (гіпс, 1957—1958) — усё ў Мастацкім музеі БССР, Мінск
• Рэльеф «Партызаны Беларусі» (бронза, 1954) для помніка воінам Савецкай Арміі і партызанам у Мінску.
• статуі «Юнацтва», «Плаўчыха» (абедзве 1963 год).

• 
  Рэльефы на сюжэты піянерскага жыцця ў Палацы піянераў і школьнікаў. 1940
• 
  Рэльефы на сюжэты піянерскага жыцця ў Палацы піянераў і школьнікаў. 1940
• 
  Лявоніха. Барэльеф у гасцініцы «Беларусь». 1947
• 
  М. Горкі і Я. Купала. 1947
• 
  Янка Купала. 1949
• 
  Партрэт народнага артыста БССР У. І. Уладамірскага. 1949
• 
  Новыя гарызонты. 1953
• 
  Генерал Даватар. 1955
• 
  Георгій Скарына. 1955
• 
  Георгій Скарына. 1955. Фрагмент
• 
  Рэльеф «Партызаны Беларусі» для помніка воінам Савецкай Арміі і партызанам. 1953
• 
  Вяртанне з працы. 1957
• 
  Сустрэча У. І. Леніна на Фінляндскім вакзале ў красавіку 1917 года. 1957-1958
• 
  Сустрэча У. І. Леніна на Фінляндскім вакзале ў красавіку 1917 года. 1957-1958. Фрагмент
• 
  Ураджай. Эскіз. 1958
• 
  Хлеб-соль. Эскіз. 1958
• 
  Эцюд аголенай фігуры. 1959

Дзядзька скульптара Ігара Мікалаевіча Глебава^[5].

• Ордэн Леніна
• Заслужаны дзеяч мастацтваў БССР (1944)^[6]
• Народны мастак БССР (1955)
• Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі БССР (1976, пасмяртна)^[6]

Імя А. К. Глебава прысвоена мастацкаму каледжу ў Мінску. У 1971 г. на доме па адрасе вул. Захарава № 25, у якім ён жыў, устаноўлена мемарыяльная дошка (скульпт. І. Краўчанка)^[7].

• Энцыклапедыя літаратуры і мастацтва Беларусі: У 5-і т., Т. 2. Габой — Карціна / Рэдкал.: І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ, 1985. — Т. 4. — 702 с. — 9 500 экз.
• Глебов Алексей Константинович // Белорусская ССР: Краткая энциклопедия в 5 т. (руск.) / Ред. колл.: П. У. Бровка и др. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. Биографический справочник. — С. 149—150. — 737 с. — 50 000 экз.
• Никифоров П. П., А. К. Глебов. — М., 1960.

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Аляксей Канстанцінавіч Глебаў
• Глебаў Аляксей Канстанцінавіч на сайце анлайн-энцыклапедыі «Беларусь у асобах і падзеях»
• Фатаграфія скульптуры «Георгій Скарына» на сайце Вялікай савецкай энцыклапедыі