Арцемій Маісеевіч Любовіч

Арцемій Маісеевіч Любовіч
Арцемій Маісеевіч Любовіч
	22 лютага 1935 — 5 ліпеня 1937
Кіраўнік урада	Мікалай Галадзед
Нараджэнне	29 кастрычніка 1880; Жытомір, Жытомірскі павет, Валынская губерня, Расійская імперыя;
Смерць	28 чэрвеня 1938 (57 гадоў); Масква, РСФСР, СССР;
Месца пахавання	Мінск;
Партыя	УКП(б) ( 1917)

Арце́мій (Арцё́м) Маісе́евіч Любо́віч (17 (29) кастрычніка 1880, Жытомір, Валынская губерня — 28 чэрвеня 1938, Мінск) — савецкі дзяржаўны дзеяч, удзельнік рэвалюцыйнага руху, наркам пошт і тэлеграфа РСФСР і СССР, намеснік старшыні СНК Беларускай ССР (1935—1937).

Член УКП(б) з сакавіка 1917 года.

Біяграфія

Сын будаўнічага дзесятніка (мяшчаніна). У 1894 годзе скончыў двукласнае гарадское вучылішча ў Жытоміры.

У 1896—1902 гг. — тэлеграфіст у Жытоміры, потым — у Кіеве. У 1902—1906 гг. — радавы-тэлеграфіст 2-й іскравай роты. У 1906—1914 гг. — тэлеграфіст у Кіеве, затым — у Бярдзічаве (з 1908 года) і Белай Царквы (з 1912 года).

У 1914—1917 гг. — мабілізаваны ў армію: служыў радавым 6-га чыгуначнага батальёна, затым — тэлеграфістам Кранштацкай тэлеграфнай роты. У 1917 годзе — член Кранштацкага камітэта РСДРП(б), старшыня Савета салдацкіх і матроскіх дэпутатаў, дэлегат VII (Красавіцкай) Усерасійскай канферэнцыі і VI з’езда РСДРП(б), член Петраградскага ВРК на Галоўным тэлеграфе і камісар Кексгольмскага рэзервовага палка. Пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі — рэдактар газеты «Известия Кронштадтского Совета», затым — член калегіі наркамату пошт і тэлеграфаў і намеснік наркама.

У студзені — маі 1918 г. — старшыня Кранштацкага камітэта РСДРП(б). У 1918—1919 гг. — старшыня Усерасійскага Саюза работнікаў сувязі. У 1919—1920 гг. — намеснік наркама пошт і тэлеграфаў РСФСР і начальнік сувязі РККА.

У 1920—1921 гг. — выконваючы абавязкі народнага камісара пошт і тэлеграфаў РСФСР. З 1923 г. — намеснік наркама пошт і тэлеграфа СССР. У 1927—1928 гг. — выконваючы абавязкі народнага камісара пошт і тэлеграфа СССР.

У 1928—1934 гг. — упаўнаважаны наркамата сувязі СССР па Далёкім Усходзе, Усходняй Сібіры.

У 1934—1935 гг. — у распараджэнні ЦК УКП(б). У 1935—1937 гг. — намеснік старшыні СНК Беларускай ССР і старшыня Дзяржплана БССР.

Дэлегат VII, X, XV з’ездаў партыі.

Арыштаваны 5 ліпеня 1937 года. Асуджаны 28 чэрвеня 1938 года ваеннай калегіяй Вярхоўнага суда СССР да вышэйшай меры пакарання. Абвінавачванне: артыкулы 69, 79, 76 (удзел у антысавецкіх правых арганізацыях, шкодніцтва ў прамысловасці і сельскай гаспадарцы). Расстраляны ў той жа дзень, пахаваны ў Мінску^[3].

Рэабілітаваны 29 лютага 1956 года ваеннай калегіяй Вярхоўнага суда СССР.

Працы

За высокую якасць планавай работы // Сацыялістычнае будаўніцтва, 1935, № 1-2. — С. 9-13;
Асноўныя задачы плана народнай гаспадаркі БССР на 1936 г. // Бальшавік Беларусі, 1936, № 13. — С. 64-77;
Тэмпы і структурныя зрухі ў народна-гаспадарчым плане на 1936 г. // Сацыялістычнае будаўніцтва, 1936, № 1-2. — С. 53-63;
Планы народнай гаспадаркі БССР на 1937 г. // Бальшавік Беларусі, 1937, № 1. — С. 40-50.