Геаметрычная акустыка

Геаметрычная акустыка — падзел акустыкі, прадметам вывучэння якога з'яўляюцца законы распаўсюджвання гуку. У аснове ляжыць уяўленне аб тым, што гукавыя прамяні - гэта лініі, датычныя да якіх супадаюць з напрамкам распаўсюджвання энергіі акустычных ваганняў.

Геаметрычная акустыка прадстаўляе максімальны выпадак хвалевай акустыкі пры імкненні даўжыні гукавой хвалі да нуля. Таму дакладнасць метадаў геаметрычнай акустыкі павышаецца з памяншэннем даўжыні хвалі. Для геаметрычнай акустыкі ў асноўным дастасавальныя тыя ж законы і ўраўненні, што і ў геаметрычнай оптыцы.

Геаметрычная акустыка дастасоўная ў выпадку грэбавання хвалевай прыродай пругкіх ваганняў і звязаных з ёй дыфракцыйных з'яў. Асноўнай задачай геаметрычнай акустыкі з'яўляецца вылічэнне траекторыі гукавых прамянёў. Ужыванне геаметрычнай акустыкі залежыць ад даўжыні гукавой хвалі, памераў паверхні, якая адлюстроўвае, і яе размяшчэння ў адносінах да крыніцы гуку і пункце прыёму. Метадамі геаметрычнай акустыкі ўжываюць у архітэктурнай акустыцы, гідраакустыцы і іншых. На аснове законаў геаметрычнай акустыкі можна стварыць набліжаную тэорыю распаўсюджвання гуку ў неаднародных асяроддзях.

• Акустыка

• Физический энциклопедический словарь / Гл. ред. А. М. Прохоров. Ред. коллегия Д. М. Алексеев, А. М. Бонч-Бруевич, А. С. Боровик-Романов и др. — М.: Сов. энцикл., 1983. — 928 с., стр. 113