Дуравічы (Буда-Кашалёўскі раён)

Аграгарадок Дуравічы Краіна Беларусь Вобласць Гомельская Раён Буда-Кашалёўскі Сельсавет Акцябрскі Каардынаты 52°41′57″ пн. ш. 30°42′37″ у. д.HGЯO Першая згадка XV стагоддзе Колькасць двароў 225 Насельніцтва 638 чалавек (2004) Часавы пояс UTC+3 Тэлефонны код +375 2336 Паштовыя індэксы 247386 Аўтамабільны код 3 СААТА 3205864014 Дуравічы на карце Беларусі ±

Дура́вічы^[1] (трансліт.: Duravičy, руск.: Дуравичи) — аграгарадок у Буда-Кашалёўскім раёне Гомельскай вобласці. Уваходзіць у склад Акцябрскага сельсавета.

У 12 км на ўсход ад раённага цэнтра і чыгуначнай станцыі Буда-Кашалёўская (на лініі Жлобін — Гомель), 40 км ад Гомеля.

Вакол меліярацыйныя каналы. У напрамку на поўнач ад аграгарадка працякае рака Ліпа.

Транспартныя сувязі па прасёлкавай дарозе, затым па шашы Доўск — Гомель.

Планіроўка складаецца з трох прамалінейных вуліц (адна доўгая, дзве кароткія), арыентаваных з паўднёвага ўсходу на паўночны захад і злучаных завулкамі. Забудова двухбаковая, пераважна драўлянымі дамамі сядзібнага тыпу. У 1986 годзе пабудаваны цагляныя дамы на 100 сямей, у якіх размясціліся перасяленцы з забруджаных радыяцыяй месцаў пасля Чарнобыльскай катастрофы.

Выяўленыя археолагамі тры курганныя магільнікі (65 насыпаў, у 2 км на паўночны ўсход ад вёскі, 1,8 км на паўночны захад і ў 3 км на паўднёвы захад ад вёскі) сведчаць пра засяленне гэтых месцаў з даўніх часоў. Па пісьмовых крыніцах вядомая з XV стагоддзя як вёска ў Менскам ваяводстве Вялікага княства Літоўскага, шляхецкая ўласнасць. У 1483 годзе даравана князю Мажайскаму. З 1492 года ў валоданні А. Багданавай. У 1640-я гады пазначана ў інвентары Гомельскага стараства. Паводле прывілею караля Аўгуста III ад 5 лістапада 1762 года ў валоданні Фашчаў.

Пасля першага падзелу Рэчы Паспалітай (1772 год) у складзе Расійскай імперыі. Праз вёску праходзіла паштовая дарога з Гомеля ў Жлобін. З 1826 года дзейнічаў бровар памешчыка Дрыбінцава. Па рэвізіі 1858 года ў валоданні Фашча, які меў тут і ў наваколлях у 1862 годзе 4153 дзесяціны зямлі, вадзяны млын і вятрак. З 1884 года працаваў хлебазапасны магазін. Па перапісу 1897 года знаходзіліся: царкоўна-прыхадская школа, хлебазапасны магазін, 2 ветракі, магазін, карчма. У аднайменным фальварку, што быў побач, — капліца. У 1909 годзе 802 дзесяціны зямлі, млын, бровар, у Кашалёўскай воласці Рагачоўскага павета Магілёўскай губерні. У фальварку 4700 дзесяцін зямлі. У 1911 годзе збудаваны будынак і пачаліся заняткі ў народным вучылішчы (у 1907 годзе 55 вучняў).

З 20 жніўня 1924 года цэнтр Дуравіцкага сельсавета Буда-Кашалёўскага раёна Бабруйскай, з 27 кастрычніка 1927 года Гомельскай (да 26 ліпеня 1930 года) акругі, з 20 лютага 1938 года Гомельскай вобласці.

У 1929 годзе арганізаваны калгасы «Чырвоны Кастрычнік» і «Чырвоны прамень», працавалі 3 ветракі, гамарня.

У Вялікую Айчынную вайну ў час падрыхтоўкі і правядзення аперацыі «Баграціён» у сувязі з вялікай працягласцю лініі фронту былі створаны два дапаможныя пункты кіравання войскамі Першага Беларускага фронту. Адзін з іх знаходзіўся ў вёсцы. 5 чэрвеня 1944 года ў вёсцы камандаванне абмяркоўвала становішча на правым флангу фронту і мерапрыемствы, звязаныя з падрыхтоўкай наступлення. На франтах і ў партызанскай барацьбе загінулі 188 жыхароў вёскі. У памяць пра загінуўшых у скверы 1957 годзе ўсталявана скульптура салдата.

У 1959 годзе цэнтр саўгаса «Дуравіцкі». Сярэдняя школа, Дом культуры, бібліятэка, фельчарска-акушэрскі пункт, дзіцячы сад, аддзяленне сувязі, швейная майстэрня, 2 крамы.

Да 1 снежня 2009 года Дуравіцкі сельсавет быў скасаваны, і Дуравічы перайшлі ў склад Акцябрскага сельсавета^[2].

• 1858 год — 42 двары, 307 жыхароў.
• 1897 год — 93 двары, 651 жыхар (паводле перапісу); у фальварку 28 жыхароў.
• 1909 год — 108 двароў, 757 жыхароў; у фальварку 36 жыхароў.
• 1959 год — 903 жыхары (паводле перапісу).
• 1997 год — 710 жыхароў, 287 двароў^[3].
• 2004 год — 225 гаспадарак, 638 жыхароў.

• Археалагічны комплекс: курганны могільнік і селішча перыяду сярэдневякоўя (X—XIII стагоддзі), за 0,9 — 1,4 км на поўнач — паўночны захад ад паўночна-заходняй ускраіны аграгарадка —  Гісторыка-культурная каштоўнасць Беларусі, шыфр [1]шыфр

• Мікола Калядны (нар. 1956) — беларускі пісьменнік, літаратурны крытык, публіцыст.

• Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 1, кн. 1. Гомельская вобласць / С. В. Марцэлеў; рэдкал.: Г. П. Пашкоў (дырэктар) і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2004. — 632 с.: іл. — 4 000 экз. — ISBN 985-11-0303-9.
• Ліст карты N-36-110. Выданне 1079 г. (руск.)
• Республика Беларусь. Атлас охотника и рыболова: Гомельская область / Редактор Г. Г. Науменко. — Мн.: РУП «Белкартография», 2011. — С. 18. — 68 с. — 10 000 экз. — ISBN 978-985-508-107-5. (руск.)

• На Вікісховішчы пакуль няма медыяфайлаў па тэме, але Вы можаце загрузіць іх