Караль II

Караль II
рум.: Carol al II-lea
Кароль Румыніі 8 чэрвеня 1930 — 6 верасня 1940
Папярэднік	Міхай I
Пераемнік	Міхай I
Нараджэнне	15 кастрычніка 1893(1893-10-15)[1][2][…] Замак Пелеш, Сіная, Prahova County[d], Румынія[3]
Смерць	4 красавіка 1953(1953-04-04)[1][2][…] (59 гадоў) Эштарыл[d], Кашкайш і Эштарыл[d], Кашкайш[d], акруга Лісабон, Партугалія[3]
Месца пахавання	Курця-дэ-Арджэш
Род	House of Hohenzollern-Sigmaringen (Romania)[d]
Бацька	Фердынанд I
Маці	Марыя Эдынбургская[d]
Жонка	Зізі Ламбрына[d][4], Алена з Глюксбургаў[4] і Magda Lupescu[d][4]
Дзеці	Кэрал Ламбрына[d] і Міхай I
Веравызнанне	Праваслаўе
Партыя	Фронт нацыянальнага адраджэння Party of the Nation[d]
Манаграма
Узнагароды	Silver Wolf Award[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ка́раль II (рум.: Carol al II-lea; 15 кастрычніка 1893, замак Пелеш, Сіная, Румынія — 4 красавіка 1953, Эштарыл, Партугалія) — кароль Румыніі з 8 чэрвеня 1930 па 6 верасня 1940 года, прадстаўнік дынастыі Гогенцолернаў-Зігмарынгенаў, маршал Румыніі (з 1930).

Сын караля Фердынанда, з юнацкасці быў вядомы эксцэнтрычнымі паводзінамі і скандальным ладам жыцця. Паводле сведчаннях сучаснікаў, пакутаваў ад прыяпізму, які штурхаў яго на «сексуальныя эскапады». Быў кароткачасова жанаты без ведама караля на прастачцы і меў ад гэтага шлюбу сына Мірчу Караля Ламбрына (1920—2006), які не быў прызнаны членам каралеўскай сям’і, аднак пазней, ужо пасля падзення манархіі, атрымаў у судзе права на прозвішча Гогенцолернаў-Зігмарынгенаў. У тым жа 1920 годзе Караль ажаніўся афіцыйна з прынцэсай Аленай Грэчаскай, ад гэтага шлюбу ў наступным годзе нарадзіўся сын Міхай. Але неўзабаве адбыўся новы скандал: кронпрынц быў пазбаўлены правы пераходу ў спадчыну прастола ў снежні 1925 года (эміграваў з палюбоўніцай Аленай Вольф, яна ж Лупеску; гэта жанчына мела вялікі ўплыў на Караля і засталася з ім да канца жыцця).

Пасля смерці бацькі (20 ліпеня 1927) у 1930 годзе вярнуўся ў Румынію, зрушыў 8-гадовага сына Міхая I і ўзыйшоў на прастол. У 1938 годзе ўсталяваў дыктатуру, забараніў палітычныя партыі і прафсаюзы. З яго санкцыі быў забіты лідар нацыяналістаў Карнеліу Кадрану. Прытрымліваўся прабрытанскай арыентацыі. Пазбавіўшыся брытанскай падтрымкі, быў вымушаны прызнаць Венскі арбітраж 1940 года і далучэнне Бесарабіі да СССР, неўзабаве пасля чаго быў зрынуты Іонам Антанеску і пакінуў краіну, а каралём ізноў стаў Міхай.

У 1947 годзе Караль і Алена Лупеску ажаніліся ў Бразіліі. У канцы таго ж года Румынію пакінуў і зрынуты Міхай, аднак ён не пажадаў сустракацца за мяжой з бацькам. Караль II памёр і быў пахаваны ў Партугаліі. Праз паўстагоддзя, у 2003 годзе, яго рэшткі былі перанесены ў Румынію, у Курця-дэ-Арджэш, дзе былі пахаваны іншыя румынскія каралі. На перапахаванні прысутнічала яго ўнучка, дачка Міхая.

• Біяграфія на сайце «Хронас»

Папярэднік Міхай I

Кароль Румыніі 1930—1940

Пераемнік Міхай I