Лявонцій Андрэевіч Глінскі

Лявонцій Глінскі
Лявонцій Глінскі
	Леон Андрэевіч Глінскі
Род дзейнасці	святар Праваслаўнай царквы
Дата нараджэння	1860
Месца нараджэння	Чэрыкаў, Магілёўская губерня
Дата смерці	1 кастрычніка 1937
Месца смерці	Орша
Г; Р; П; БССР
Вобласці	Бабруйская (1944—1954); Баранавіцкая (1939—1954); Беластоцкая (1939—1944); Брэсцкая (1939—1990¹); Вілейская (1939—1944); Віцебская (1938—1990¹); Гомельская (1938—1990¹); Гродзенская (1944—1990¹); Магілёўская (1938—1990¹); Маладзечанская (1944—1960); Мінская (1938—1990¹); Палеская (1938—1954); Пінская (1939—1954); Полацкая (1944—1954);
Акругі	Аршанская (1924—1930); Бабруйская (1924—1930); Барысаўская (1924—1927); Віцебская (1924—1930); Гомельская (1926—1930); Калінінская (1924—1927); Магілёўская (1924—1930); Мазырская (1924—1930); Менская (1924—1930); Полацкая (1924—1930); Рэчыцкая (1926—1927); Слуцкая (1924—1927);
Памежныя акругі	Лепельская (1935—1938); Мазырская (1935—1938); Полацкая (1935—1938); Слуцкая (1935—1938);
Нацыянальны раён	Польскі аўтаномны раён імя Дзяржынскага (1932—1937);
Горад рэспубліканскага; падпарадкавання	Мінск (1946—1990¹);
	¹ дата прыняцця дэкларацыі аб дзяржаўным суверэнітэце БССР

Лявонцій (Леон) Андрэевіч Глінскі (нар. 1860, Чэрыкаў — 1 кастрычніка 1937, Орша) — беларускі святар, новамучанік Беларускай Праваслаўнай Царквы, настаяцель царквы Усіх Святых у мястэчку Пірэвічы (цяпер Жлобінскі раён) ў 1903–1907 гадах. Адзін з рэпрэсаваных святароў Полацка-Віцебскай епархіі.

Біяграфія

Нарадзіўся ў 1860 годзе ў горадзе Чэрыкаў, Магілёўская губерня, у сям’і настаўніка, які пазней стаў святаром. Скончыў Магілёўскую духоўную семінарыю.

З 1903 года служыў настаяцелем царквы Усіх Святых у мястэчку Пірэвічы Рагачоўскага павета (цяпер Жлобінскі раён, Гомельская вобласць). З 1907 года служыў у Свята-Троіцкай царкве ў вёсцы Новыя Юрковічы (цяпер Бранская вобласць, Расія). У 1911—1923 гадах быў настаяцелем у царкве Святых Пятра і Паўла ў вёсцы Паўловічы Круглянскага раёна.

У 1923 годзе быў прызначаны настаяцелем у царкве ў вёсцы Варонцавічы Аршанскага павета.

Першы шлюб Глінскага склаўся з жанчынай, якая памерла, ад яе ён меў дзвюх дачок. У 1920-я гады дачок разам з мужамі (палякамі) саслалі на Урал па падазрэнні ў шпіянажы. Паводле дадзеных КДБ, святар не падтрымліваў з імі сувязі. Другую жонку ён сустрэў у царкве; у 1933 годзе яна нарадзіла яму сына, калі яму самому было 73 гады. Застаўся фотаздымак святара з сынам, датаваны 1937 годам.

Арышт і расстрэл

6 жніўня 1937 года арыштаваны ў вёсцы Старое Рцішчава Талачынскага раёна і змешчаны ў аршанскую турму. Паводле некаторых крыніц, быў арыштаваны проста падчас богаслужэння і збіты супрацоўнікамі НКВД.

15 верасня 1937 года Асобай тройкай НКВД БССР быў прысуджаны да вышэйшай меры пакарання за «антысавецкую агітацыю» (арт. 72 КК БССР). Расстраляны 1 кастрычніка 1937 года на Кабыліцкай гары пад Оршай. Пахаваны ў Оршы.